بررسی تاثیر سرمایه ی اجتماعی بر احساس امنیت در بین ساکنان مجتمع های مسکونی در شهر اصفهان در سال 1392

شهرنشینی در ایران از سال 1335 تا زمان حاضر، رشد چشمگیری داشته است. افزایش جمعیت و توسعه ی صنعت ساختمان سازی سبب رشد احداث ساختمانهای چند طبقه در شهرها شده است. این نزدیکی فضایی و از بین رفتن فضاهای طبیعی می تواند تاثیر زیادی بر افراد داشته و رفتارهای اجتماعی آنان را تحت تاثیر قرار دهد.یکی از نیازهای اولیه ی انسان برای زیستن احساس امنیت است که این پدیده ای ذهنی بوده و تحت تاثیر عوامل مختلفی می باشد؛ یکی از این عوامل که در تحقیق حاضر به آن پرداخته شده، سرمایه ی اجتماعی است که با مولفه هایی چون اعتماد،روابط و مشارکت سنجیده می شود. تحقیق حاضر از نوع پیمایشی و با استفاده از ابزار پرسشنامه بوده و جامعه ی آماری آن ساکنان مجتمع های مسکونی شهر اصفهان می باشد که بر اساس نمونه گیری خوشه ایتصادفی 225 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. در تحلیل آماری از نرم افزار Amosدر بررسی رابطه ی سرمایه ی اجتماعی و احساس امنیت از رویکرد دو مرحله ای استفاده شد.با توجه به شاخص های اندازه گیری مدل ترسیمی و فرضیه تحقیق تایید گردید و نتایج تحقیق نشان داد که رابطه ی معناداری بین میزان سرمایه ی اجتماعی به عنوان متغیر مستقل و احساس امنیت وجود دارد.در پایان پژوهش پیشنهاد شده که به منظور افزایش احساس امنیت در بین ساکنان مجتمع های مسکونی باید برنامه ریزان از طریق افزایش سرمایه ی اجتماعی موجبات اقزایش احساس امنیت را فراهم آورند.