جایگاه رواداری مذهبی در امور حکومتی عصر آل بویه

رواداری مذهبی یکی از مباحث اساسی در جلوگیری از تفرقه و اختلاف در جوامع مختلف است. این مقاله با رویکردی توصیفی - تحلیلی موارد برجسته رواداری در عصر آل بویه را مورد بررسی، سنجش و تحلیل قرار می دهد. وقتی که یک بحث مذهبی در یک دوره تاریخی مانند آل بویه مورد بررسی قرار می گیرد، بی گمان بهترین مصداق در مورد رواداری یا عدم رواداری را در عملکرد پادشاهان و حاکمان جامعه می توان مشاهده کرد. این نظام حاکم است که با در دست داشتن قدرت و حاکمیت، می تواند این موضوع را تقویت یا تضعیف کند. آل بویه با درایت و کیاست، رواداری مذهبی را در امور سیاسی و حکومتی سرلوحه امور خود قرار دادند؛ آنان در برخورد با خلافت عباسی، صبر و شکیبایی در برابر گرایش های مختلف مذهبی، استفاده از وزیران و دبیران مذاهب مختلف و روابط با همسایگان، گام مهمی در این راه برداشتند؛ لذا حاکمان آل بویه با در پیش گرفتن سیاست رواداری مذهبی فرصت استفاده از اندیشه ها و ظرفیت های مختلف جامعه را فراهم کردند. در واقع، در سایه رواداری مذهبی بود که عصر رنسانس اسلامی و شکوفایی فرهنگی جهان اسلام رقم خورد.