مقایسه مدت بقاء بیماران با دو روش درمانی کمورادیوتراپی به تنهایی و جراحی با کمورادیوتراپی در 266 بیمار مبتلا به سرطان مری غیرمتاستاتیک در استان گیلان طی سال های 1383-1391

سالانه بیش از دو هزار نفر در ایران دراثر سرطان مری جان خود را از دست می دهند. بدیهی است که انتخاب درمان درست می تواند نجاتگر باشد. سرطان مری با اینکه در دنیا جزو ده سرطان شایع نیست، اما در نواحی واقع روی کمربند سرطان مری، مثل پنج استان شمالی ایران بسیار شایع است و جزء مشکلات بزرگ سیستم بهداشتی درمانی این نواحی محسوب می شود. از طرفی رفتار سرطان و پاسخ به درمان آن، در مناطق جغرافیایی متفاوت است. بررسی میزان بقاء یک تا سه ساله بیماران دچار سرطان مری، تحت درمان کمورادیوتراپی به تنهایی و با جراحی به همراه کمورادیوتراپی در طول 8 سال در استان گیلان می باشد.
این مطالعه، یک مطالعه کهورت تاریخی است. پرونده تمام بیماران سرطان مری از زمان افتتاح کلینیک رادیوتراپی بیمارستان رازی رشت، در طول 8 سال (91-83) بررسی شدند. در نهایت 266 بیمار که در مراحل 3 و 2 قرار داشتند وارد مطالعه و تا سال 91 پیگیری شدند و در دو گروه درمانی کمورادیوتراپی به تنهایی (CRT)و جراحی همراه با کمورادیوتراپی (CRT-S) از نظر مدت بقاء با هم مقایسه شدند. نتایج با نرم افزار SPSS و از طریق آمار توصیفی تحلیلی و آزمون آماری LogTarone-ware تجزیه و تحلیل شد. همچنین از متد Kaplan-Meier برای برآورد میزان بقاء و از Cox Regression جهت برآورد شانس بقاء با کنترل عوامل مداخله گر و زمینه ای استفاده شد.
از 266 بیمار با سرطان مری که در مراحل 3 و 2 بودند، 222 نفر تحت کمورادیوتراپی (این بیماران حاضر به جراحی نبودند) و 44 نفر تحت جراحی و کمورادیوتراپی قرار گرفتند. میانگین سنی 11±65 سال بود. اغلب بیماران مرد (57%) بودند. بیشترین محل ابتلای تومور در ثلث تحتانی مری بود (46%). پاتولوژی تومور در 215 نفر (80%) موارد از نوع سرطان سلول سنگفرشی بود. میانگین مدت زمان بقاء کل 1/1±17 ماه و میانه 12 ماه بوده است. بقاء کلی 1 ساله 49% و 3 ساله 8/11% بود. بقاء بیماران با درمان کمورادیوتراپی به تنهایی، 2/1±17 ماه و میانه 13 ماه و جراحی همراه با کمورادیوتراپی 3/2±18 ماه و میانه 14 ماه بود. میزان بقاء بیماران در دو گروه درمانی بر حسب محل آناتومیک، نوع پاتولوژی و جنسیت رابطه معنی داری نداشت. میزان بقاء افراد در گروه سرطان سلول سنگفرشی در دو گروه کمورادیوتراپی به تنهایی و جراحی همراه باکمورادیوتراپی تفاوت معنی دار نداشت P=0.322)). در افراد با آدنوکارسینوم، بقاء در گروه جراحی همراه باکمورادیوتراپی از کمورادیوتراپی به تنهایی بیشتر بود (P = 0<0.001).
در بیماران با سرطان مری غیر متاستاتیک از نوع سرطان سلول سنگفرشی، به درمان کمورادیوتراپی پاسخی مناسب می دهند اضافه کردن درمان کمورادیوتراپی به جراحی هیچ فایده ای روی بقاء بیماران نداشته و تنها یک استرس روحی بزرگ را بر بیمار و هزینه گزاف درمانی مربوط به جراحی و بستری طولانی را بر سیستم بهداشتی درمانی جامعه تحمیل می کند. کمورادیوتراپی به تنهایی به عنوان درمان سرطان مری غیر متاستاتیک از نوع سرطان سلول سنگفرشی در مناطق پرخطر پیشنهاد می شود.