مقایسه سلامت معنوی و ویژگی های جمعیت شناختی در دو گروه بیماران مبتلا به دیابت نوع2 با کیفیت زندگی بالا و پایین

سلامت معنوی یکی از مفاهیم بنیادین در مراقبت از بیماران مبتلا به بیماری های مزمن است که با ایجاد معنا و هدف در زندگی به عنوان رویکردی مهم در ارتقاء سلامت عمومی و کیفیت زندگی در نظر گرفته می شود. سلامت معنوی شامل دو زیر مقیاس است شامل سلامت وجودی (بعد افقی) که به حس داشتن هدف و معنا در زندگی مربوط می شود و سلامت مذهبی (بعد عمودی) که به رضایت ناشی از ارتباط با خداوند مربوط می شود. پژوهش حاضر با هدف مقایسه سلامت معنوی و ویژگی های جمعیت شناختی در دو گروه بیماران مبتلا به دیابت نوع2 با کیفیت زندگی بالا و پایین انجام شده است.
این مطالعه توصیفی تحلیلی روی 330 بیمار 74-40 ساله مبتلا به دیابت مراجعه کننده به درمانگاه دیابت بندرعباس در سال 1391 انجام شد. نمونه های پژوهش با بررسی پرونده بیماران و تعیین بیماران واجد معیارهای ورود به مطالعه، 330 نفر تعیین گردید. داده ها از طریق پرسشنامه های سلامت معنوی و کیفیت زندگی، جمع آوری و تجزیه و تحلیل آن ها با استفاده روش های آمار توصیفی، آزمون تی مستقل، کای دو و تحلیل واریانس و توسط نرم افزار SPSS انجام گردید.
طبق نتایج، دو گروه بیماران با کیفیت زندگی بالا و پایین از نظر سلامت معنوی تفاوت معنادار آماری داشتند (0001/0P <) و بر اساس یافته های توصیفی، بیماران با کیفیت زندگی بالا از سلامت معنوی بالاتری نیز برخوردار بودند. تفاوت میانگین درآمد ماهیانه بین دو گروه بیماران با کیفیت زندگی پایین و بالا از نظر آماری معنادار بود (05/0P <). آزمون های آماری در سطح اطمینان 95 درصد نشان داد جنس، وضعیت تاهل و سطح تحصیلات نمونه های پژوهش با کیفیت زندگی رابطه معنادار آماری دارد (05/0P <).
طبق نتایج این مطالعه دو گروه بیماران با کیفیت زندگی بالا و پایین از نظر سلامت معنوی متفاوت می باشند. به نظر می رسد توجه به بعد معنوی سلامت به منظور دستیابی به یک رویکرد جامع در امر مراقبت در این دسته از بیماران مفید بوده در ارائه خدمات و مراقبت های جامع در راستای بهبود کیفیت زندگی این بیماران کمک کننده و مفید باشد. در کشوری مانند ایران با زمینه های غنی مذهبی، توجه به این نکته کلیدی می تواند در طراحی برنامه های مراقبتی- درمانی برای این دسته از بیماران موثر و مفید واقع گردد.