ارزیابی سمیت تحت حاد و تحت مزمن عصاره آبی چای کوهی بر موش صحرایی

گیاه چای کوهی (Stachys lavandulifolia vahl) به سبب اثرات درمانی مختلف از جمله اثرات ضد اضطراب، در بیماری های روماتیسمی، تومورهای ژنیتال و زخم های سرطانی مفید است و دارای اثرات جانبی بر کبد و کلیه است. هدف مطالعه حاضر، ارزیابی اثرات سمی عصاره آبی چای کوهی بر موش های صحرایی در مدل های تحت حاد و تحت مزمن بود.
در این مطالعه تجربی، 30 موش صحرایی در 5 گروه شامل یک گروه شاهد و چهار گروه مورد، برای 14 روز تحت تزریق داخل صفاقی (IP یا Intra protaneal) عصاره آبی گیاه چای کوهی با دوزهای 50، 100، 150 و 200 mg/kg قرار گرفتند. در روز 8 مطالعه، از هر گروه 6 سر موش، 3 سر به منظور مطالعه تحت حاد و در روز 15، 3 سر دیگر به منظور مطالعه تحت مزمن مورد بررسی آزمایش های ALT (Alanine transaminase)، AST (Aspartate aminotransferase)، ALP (Alkaline phosphatase)، GSH (Glutathione)، Cr (Creatinine) و BUN (Blood urea nitrogen) قرار گرفتند و با هم مقایسه شدند.
در مطالعه تحت حاد AST و ALT در دوز mg/kg 100، BUN در دوزهای mg/kg 100 و mg/kg 200، GSH در همه دوزها (به جز دوز mg/kg 150) با گروه شاهد اختلاف معنی دار داشتند (05/0 > P). در مطالعه تحت مزمن فقط AST در دوز mg/kg 200 با گروه شاهد اختلاف معنی دار داشت (05/0 > P).
عصاره آبی چای کوهی اثرات توکسیک شدید بر کبد و اثرات توکسیک ضعیف تر بر کلیه ها دارد و لازم است مصرف این گیاه در بین عموم با احتیاط صورت گیرد.