اثر نانو ذرات کلوئیدی سیلیس تولید شده از سبوس برنج بر ثبات ابعاد و جذب آب چوب صنوبر (Populus deltoides)

این تحقیق با هدف بررسی اثر محلول کلوئیدی نانوسیلیس با استفاده از منبع گیاهی سبوس برنج با تکنیک خاکسترسازی و هضم قلیایی بدست آمد، و بر خواص فیزیکی چوب صنوبر انجام شد. نمونه های آزمونی براساس استاندارد ASTM-D1037 در ابعاد cm3 2×2×2 تهیه گردیدند و در سیلندر اشباع، به روش بتل در پنج سطح 0، 2/1، 7/1، 2/2 و 2/3 درصد با نانوسیلیس کلوئیدی اشباع شدند. درصد جذب و ماندگاری نانوسیلیس، تغییرات دانسیته، جذب آب و کارایی ضدواکشیدگی اندازه گیری شدند. درصد جذب نانو سیلیس در سطوح 2/1، 7/1، 2/2 و 2/3 درصد به ترتیب 85/119، 58/169، 36/196 و 75/214 درصد اندازه گیری شد. ماندگاری نانوسیلیس در پایین ترین و بالاترین سطح تیمار نیز 28/1 و 31/9 درصد گزارش گردید. نتایج نشان داد که دانسیته چوب از g/cm3 37/0 در نمونه شاهد به g/cm3 41/0 در بالاترین سطح جذب افزایش یافت. با افزایش سطح جذب نانوسیلیس، جذب آب نمونه های اشباع شده با افزایش غلظت نانو افزایش یافت، اما ثبات ابعاد نمونه های تیمار شده افزایش یافت؛ به طوری که پس از طولانی ترین زمان غوطه وری، واکشیدگی حجمی نمونه های اشباع شده با نانوسیلیس در مقایسه با نمونه شاهد کاهش یافتند. بنابراین با افزایش سطح جذب نانوسیلیس، اثر ضدواکشیدگی نمونه های اشباع شده پس از 168 ساعت غوطه وری، در سطوح 2/1، 7/1، 2/2 و 2/3 درصد، به ترتیب 5/36، 9/42، 7/34 و 8/26 درصد برآورد شد.