نشانه هایی از یک مهاجرت قومی به شمال غرب و غرب ایران در هزاره سوم ق.م

برمبنای اطلاعات حاصل از کاوش های باستان شناسی 1950 م. به بعد، در شمال غرب ایران نشانه هایی از یک جابه جایی جمعیتی از منطقه ی ماوراء قفقاز به سوی مرزهای جنوبی دیده می شود. که ظاهر یکی از دلایل اصلی این مهاجرت تغییرات زیست محیطی و یا افزایش جمعیت در مبدا بوده است. مطالعه مواد فرهنگی بر جای مانده از این گروه قومی نشان می دهد که این قوم با یک ساختار قبیله ای و اقتصاد مبتنی بر دامداری در شکل گیری فرهنگ های دوره مفرغ بخش هایی از غرب و شمال غرب ایران نقش مهمی را ایفا نموده اند تاکنون نشانه هایی از مهم ترین زیستگاه های جدید این گروه در شمال غرب ایران در محوطه هایی مانند یانیق تپه، گوی تپه وکول تپه وغیره شناسایی شده است و سپس با حرکت به سوی مرزهای جنوب یتر بیش از 93 زیستگاه از آنان در دشت های پیرامون کوهستان الوند شناسایی و در برخی از آنها کاوش شده است که از مهم ترین آن ها می توان به محوطه هایی چون گودین تپه ی کنگاور، تپه ی گوراب ملایر و تپه یپیسا نزدیک شهر همدان اشاره نمود.