زیرساخت های اخلاق و بندگی در اصول کافی

مجموعه صفات نفسانی و آداب رفتار، و مقرراتی که تنظیم کننده رابطه بنده باخداست، اخلاق بندگی می باشد، که هم فضائل و هم رذائل را دربر می گیرد.
اخلاق بندگی دارای اصولی بنیادی است، که اگر رابطه انسان با خدا، برجهات ارزشی و مثبت آن استوار باشد، فضیلت محسوب شده، موجب سعادت و کمال وی است، و اگر بر ابعاد منفی آن؛ یعنی پایه های ضدارزشی استقرار یابد، رذیلت به شمار آمده، موجب انحطاط و سقوط وی خواهد شد.
در مقاله حاضر، اساسی ترین زیرساخت های اخلاق بندگی، در دو بخش ارزش ها و ضد ارزش ها، بررسی گردیده و با استناد به روایات اصول کافی نشان داده شده است که دستیابی به خوشبختی واقعی، تنها از راه رسیدن به خدا و برقراری ارتباط مبتنی بر پایه های اصولی معرفی شده در روایات اسلامی امکان پذیراست.