تاثیر خطای شیفت و دریفت در دقت مختصات 3 بعدی استخراج شده از تصاویر استرئو IRS P5

با توجه به زلزله خیز بودن کشور ایران، نیاز به بررسی لغزش زمین و جا به جایی ها بیش از پیش مورد توجه قرار گرفته است که می توان آن را بصورت نسبی و یا مطلق در نظر گرفت. در حالت بررسی جابجایی مطلق، از نقاط کنترل زمینی استفاده می شود ولی در حالت بررسی جابجایی نسبی، نیازی به استفاده از نقاط کنترل نمی باشد. یکی از روش های پیشنهادی جهت تعیین جابجایی نسبی سه بعدی، استفاده از ضرایب RPC است. در این روش ابتدا مختصات پیکسلی نقاط در تصاویر استرئو جلونگر و عقب نگر در اپک های مورد نظر قرائت شده، سپس از طریق ضرایب RPC مختصات زمینی نقاط محاسبه می شود. با مقایسه ی مختصات زمینی در اپک های مختلف جابجایی محاسبه می شود. هدف از این مقاله بررسی میزان اثر خطای ذاتی و نسبی شیفت و دریفت ضرایب RPC بر روی دقت نهایی مختصات زمینی محاسبه شده است. به این منظور، از داده های دو منطقه رودهن با 400 نقطه و روستای دمدول با 43 نقطه استفاده و خطاهای شیفت و دریفت نسبی آنها محاسبه و اعمال شده است. نتایج حاصل نشان داد که در منطقه ی رودهن، اثر این خطا بر روی مولفه های مسطحاتی x وy حدود 1.8 و 9.5 متر و بر روی مولفه ارتفاعی در حدود 0.48 متر، و برای منطقه ی دمدول، اثر خطا بر روی مولفه های مسطحاتی x وy حدود 1.37 و 7.15 متر و بر روی مولفه ارتفاعی حدود 0.4 متر می باشد. این تحقیق بیانگر این مساله است که عدم تصحیح خطای شیفت اثر قابل توجهی در دقت نسبی اندازه گیری مختصات زمینی دارد، اما این میزان تغییر دارای مقدار نسبتا ثابتی بوده که در مساله زمین لغزش به علت نسبی بودن اندازه گیری ها تاثیر چندانی نخواهد داشت و به صورت دیفرانسیلی از معادلات حذف می شود.