تاثیر توام پیوند غیر اتولوگ سلول های بنیادی استخراج شده از چربی و فاکتور رشد عصبی بر ترمیم عصب سیاتیک له شده در موش صحرایی

از آنجایی که سلول های بنیادی برگرفته شده ار بافت چربی، در دسترس و آسان می باشند، در در این بررسی، تاثیر پیوند سلول های بنیادی مشتق شده از چربی (ADSc) و هورمون رشد عصب (NGF)، بر شاخص عمل عصب در موش صحرایی دارای له شدگی عصب سیاتیک، از طریق بررسی رفتار و الکتروفیزیولوژی در روند ترمیم، ارزیابی شد.
روش تحقیق: در این تحقیق، از 28 سر موش صحرایی نر بالغ استفاده شد که پس از له کردن عصب سیاتیک، در 4 گروه شامل: گروه رت های سالم، گروه رت های شاهد فقط تحت آسیب عصبی، گروه رت های آسیب دیده تحت درمان با NGF و گروه رت های آسیب دیده تحت درمان با ADSc و NGF قرار گرفتند. میزان بهبودی توسط آزمون حسی شاخص فعالیت عصب سیاتیک (SFI، دامنه پتانسیل فعالیت حرکتی (AMP) و سرعت هدایت پیام عصبی (NGV) ارزیابی گردید.
میزان تاخیر بهبود حسی، 2 هفته پس از ترمیم، در گروه NGFنسبت به گروه سالم افزایش معنی داری داشت (01/0P<)، اما در گروه سلول درمانی، بهبودی کاملا مشخصی دیده شد. میانگین SFI در پایان هفته ششم، در گروه سلول درمانی و NGF نسبت به گروه شاهد افزایش داشت، اما معنی دار نبود. میانگین NCV و AMP در گروه های درمانی به خصوص گروه سلول درمانی نسبت به گروه شاهد، افزایش غیر معنی داری داشت.
پیوند ASDc به همراه تجویز NGF موضعی، می تواند یک رویکرد درمانی برای ترمیم جراحت عصبی مناسب محسوب می شود و NGFنیز اثر مثبتی بر ترمیم عصب سیاتیک دارد.