مقایسه ی تاثیر هشت هفته تمرین تناوبی با شدت زیاد و تمرین تداومی با شدت متوسط بر متغیرهای فیزیولوژیک آزمون ورزشی در بیماران قلبی پس از عمل جراحی بای پس شریان کرونر

بازتوانی قلبی موجب بهبود ظرفیت عملکردی بیماران قلبی پس از عمل بای پس شریان کرونر (Coronary artery bypass graft یا CABG) می شود. بنابراین، هدف این مطالعه مقایسه ی هشت هفته تمرین تناوبی با تمرین تداومی بر متغیرهای فیزیولوژیک آزمون ورزشی در بیماران قلبی پس از عمل پیوند بای پس شریان کرونر بود.

در این مطالعه ی کارآزمایی بالینی، 30 بیمار قلبی مرکز قلب تهران که عمل جراحی CABG بر روی آن ها انجام شد، به طور تصادفی به دو گروه برنامه ی تمرینی تناوبی با شدت زیاد و تمرین تداومی با شدت متوسط (برنامه ی رایج) تقسیم شدند. برنامه ی گروه تناوبی شامل 6 تکرار 4 دقیقه ای با شدت 95-90 درصد ضربان قلب حداکثر و گروه تداومی 80-60 دقیقه با شدت 85-70 درصد ضربان قلب حداکثر سه جلسه در هفته به مدت هشت هفته بود. قبل و بعد از برنامه ی تمرینی، ظرفیت عملکردی (VO2 peak یا Peak oxygen uptake)، مسافت طی شده، زمان رسیدن تا واماندگی و ضربان قلب بیشینه هنگام اجرای آزمون ورزشی بروس برآورد شد. داده های جمع آوری شده، با استفاده از آزمون One-way analysis of variance (One-way ANOVA) و آزمون تعقیبی LSD (Fisher''s least significant difference) تجزیه و تحلیل شدند.

ظرفیت عملکردی به دنبال هر دو برنامه ی تمرینی، بدون تفاوت معنی دار بین دو گروه، افزایش معنی داری پیدا کرد (05/0 > P). افزایش مسافت طی شده، زمان رسیدن تا واماندگی و ضربان قلب بیشینه، پس از برنامه ی تناوبی بیشتر از برنامه ی تداومی بود (05/0 > P).

به نظر می رسد هر دو برنامه ی تمرینی تناوبی با شدت زیاد و تداومی با شدت متوسط موجب بهبود ظرفیت عملکردی بیماران قلبی پس از عمل بای پس شریان کرونر می شوند. با این حال، تمرین تناوبی نسبت به تداومی در برخی پارامترها مثل مسافت طی شده، زمان رسیدن تا واماندگی و ضربان قلب بیشینه هنگام آزمون ورزشی موثرتر بود.