بررسی الگوی پراکنش دو گونه مرتعی Astragalus verus وBromus tomentellus با شاخص های فاصله ای، کوادراتی و روش آنالیز نقطه ای

به منظور بررسی و تحلیل الگوی پراکنش دو گونه مرتعی Astragalus verus و Bromus tomentellus یک مکان مطالعاتی در مراتع فریدون شهر استان اصفهان انتخاب شد. در این مکان، چهار محدوده (تکرار) با ابعاد100×50 متر برای نمونه برداری انتخاب شد. نمونه برداری به روش تصادفی- سیستماتیک در امتداد 5 ترانسکت 100 متری انجام شد. در امتداد هر ترانسکت، 15 نقطه به طور تصادفی انتخاب و فواصل مورد نظر اندازه گیری شد. با استقرار کوادرات های 2 متر مربعی در هر نقطه تصادفی، تعداد پایه های A.verus وB. tomentellus داخل کوادرات ها نیز شمارش شد. الگوی پراکنش بر اساس سه روش شاخص های فاصله ای (هاپکینز، پیلو، جانسون و زیمر، ابرهارت، هولگیت، هینز، مربعT)، شاخص های کوادراتی (گرین، موریستا، کپه ای لیود، پراکنش، موریسیتا استاندارد) و آنالیز نقطه ای (نزدیک ترین همسایه) تعیین شد. در آنالیز پراکنش نقطه ای به دلیل عدم امکان اندازه گیری مختصات کلیه پایه ها در مکان مرتعی، منطقه معرفی به مساحت 225 مترمربع (15×15 متر) انتخاب و مختصات مکانی پایه های A. verusوB. tomentellus ثبت شد. نتایج نشان داد که پراکنش گونه های هدف از نوع الگوی تصادفی بوده که ناشی از همگنی محیط و الگوی رفتار انتخابی گیاهان می باشد. به دلیل در نظر گرفتن مختصات کلیه پایه های گیاهی، روش آنالیز نقطه ای پراکنش، نتایج همگن و دقیق تری را ارائه داد. از بین شاخص های فاصله ای، شاخص های هاپکینز و پیلو (به ترتیب با مقدار محاسبه شده 501/0 و 984/0) نتایج مناسب تر و نزدیک تری به واقعیت ارائه کردند. در بین 12 شاخص الگوی پراکنش، شاخص مربع T و گرین (به ترتیب با خطای استاندارد 00091/0 و 0028/0) بالاترین دقت را داشته و به استثنای شاخص گرین، شاخص های فاصله ای از دقت بالاتری نسبت به شاخص های کوادراتی برخوردار بودند.