تعیین ترکیبات شیمیایی، انرژی و فراسنجه های تجزیه پذیری شکمبه ای پسمانده های میوه و تره بار در گوسفندان فیستولادار کردی

پسمانده های میوه و تره بار فصل های تابستان و زمستان در یک نوبت در هر فصل تهیه و ترکیبات شیمیایی آنها در آزمایشگاه اندازه گیری شد. 5 گرم ماده خشک از پسمانده های هر فصل یا پودر یونجه در کیسه های نایلونی با سه تکرار در شکمبه سه راس قوچ فیستولادار قرار گرفت و در زمان های صفر، 4، 8، 16، 24، 48، 72 و 96 ساعت از شکمبه خارج شدند و تجزیه پذیری ماده خشک، ماده آلی، پروتئین خام، الیاف نامحلول در شوینده خنثی (NDF) و اسیدی (ADF) تعیین شد. مقدار پروتئین خام (85/17 و 00/15 درصد)، NDF (85/37 و 66/34 درصد) و ADF (80/28 و 12/25 درصد) در پسمانده های تابستان بیشتر از زمستان بود. ماده خشک (57/12 و 13/13 در برابر 00/92 درصد)، ماده آلی (90/83 و 20/84 در برابر 00/94 درصد)، NDF (85/37 و 66/34 در برابر 00/48 درصد) و ADF (80/28 و 12/25 در برابر 10/34 درصد) در پسمانده های تابستان و زمستان کمتر از یونجه بود، اما مقادیر پروتئین خام (85/17 در برابر 00/15 و 05/15 درصد) و کربوهیدرات های غیرالیافی (53/33 در برابر 14/27 و 96/29 درصد) به ترتیب در پسمانده های تابستان و زمستان بیشتر از یونجه بود. پسمانده های تابستان و زمستان تفاوت معنی داری به لحاظ فراسنجه های تجزیه پذیری شکمبه ای نداشتند. در تمام زمان های شکمبه گذاری، پسمانده ها نسبت به یونجه تجزیه پذیری بیشتری در بخش ماده آلی و تجریه پذیری کمتری در بخش ADF داشتند. نتایج این آزمایش نشان داد که می توان از پسمانده های میوه و تره بار با موفقیت در تغذیه گوسفندان بالغ استفاده کرد اما توجه به نوع پسمانده ها و فصل سال نیز حائز اهمیت است.