تاثیر دو نوع هورمون بر تولید برگ های حاوی پایه جوانه در روش باززایی مستقیم گیاه چغندرقند

به منظور مطالعه ی سطوح هورمونی مناسب برای تولید برگ های حاوی پایه جوانه در روش باززایی مستقیم در گیاه چغندرقند، یک آزمایش فاکتوریل 2×4×4 با 32 تیمار در قالب یک طرح کاملا تصادفی با 4 تکرار و در هر تکرار 10 ریزنمونه انجام گرفت. از جوانه انتهایی گیاهچه های 10روزه به عنوان ریزنمونه استفاده شد. فاکتورها سطوح غلظتی هورمون های بنزیل آدنین (BA) (0، 1، 5/1، 2 میلی گرم در لیتر) و نفتالین استیک اسید (NAA) (0، 5/0، 75/0 و 1 میلی گرم در لیتر) و دو لاین چغندرقند SBSI-04) و (SBSI-02 بودند. پس از گذشت دو هفته، ریزنمونه ها به محیط ثابت با ترکیب هورمونی NAA (1/0میلی گرم در لیتر) و BA (25/0 میلی گرم در لیتر) منتقل شدند. پس از سه هفته، تعداد جوانه های تولیدی شمارش و مورد مقایسه قرار گرفتند. نتایج این آزمون نشان داد که بیشترین جوانه تولیدی در لاین های SBSI-04 و SBSI-02 به ترتیب در سطوح هورمونی mg/l2 و mg/l 5/1 از بنزیل آدنین (BA) تولید شدند. همچنین از نظر صفت تعداد جوانه به برگ، لاین SBSI-04 در سطح mg/l 2 و در مرتبه بعدی لاین SBSI-02 در سطح mg/l 5/1 هورمون BA بیشترین جوانه ها را تولید نمودند. به طورکلی لاین SBSI-04 بیشترین قابلیت القاء جوانه بر روی برگ را نشان داد ولی در مجموع هر دو ژنوتیپ برای باززایی بسیار مناسب تشخیص داده شدند.