سلامت روان و تصادفات جاده ای

طرح مساله: هدف اصلی پژوهش حاضر، بررسی وضعیت سلامت روان رانندگان حرفه ای و غیرحرفه ای در تصادفات منجر به جرح و فوت در جاده های کشور ایران بوده است. بدین منظور 453 نفر از رانندگانی که تصادف منجر به جرح یا فوت داشته اند در محل پاسگاه های بین راه و در24 ساعت اول تصادف به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب و مورد بررسی قرار گرفتند. کلیه رانندگان پرسشنامه SCL-90 – R و پرسشنامه جمعیت شناختی را تکمیل نمودند.
یافته های پژوهش نشان داد بین نمرات پرسشنامه SCL-90 – R دو گروه رانندگان حرفه ای و غیر حرفه ای تفاوت معنی داری دیده نمی شود. هرچند که میانگین نمرات شاخص کلی علائم هر دو گروه رانندگان حرفه ای و غیر حرفه ای بالاتر از نقطه برش برای جمعیت بهنجار(81/0) بود ولی این تفاوت نیز از لحاظ آماری معنادار نمی باشد. همچنین میانگین نمرات ابعاد افکار پارانوئیدی، وسواس و اجبار، حساسیت در روابط بین فردی و افسردگی در هر دو گروه بیشتر ازسایر ابعاد بود. بین سابقه استفاده از دارو و تصادفات قبلی در هر دو گروه با نمرات بالاتر از نمره برش در آزمون SCL -90 – R ارتباط معنی داری وجود داشت.
نتایج این پژوهش بیانگر آن است که مشکلات سلامت روان و سابقه مصرف دارو ممکن است با تعداد تصادفات رانندگی مرتبط باشد و احتمالا با مداخلات در این زمینه ها می توان از افزایش این حوادث پیشگیری نمود.