شیوع تروماهای دندان و عوامل مرتبط به آن در مراجعه کنندگان به دانشکده دندان پزشکی شیراز طی سال های 91-87

آشنایی با مسایل اپیدمیولوژیک می تواند اهمیت پیشگیری، تشخیص و طرح درمان را خاطر نشان سازد. هدف از انجام این مطالعه، تعیین میزان شیوع انواع صدمات دندانی و بررسی اتیولوژی آسیب های تروماتیک در بیماران مراجعه کننده به دانشکده دندان پزشکی شیراز به منظور دست یافتن به الگویی مطمئن جهت پیشگیری از صدمات دندانی بود.
در این مطالعه توصیفی– تحلیلی، پرونده 314 بیمار که طی سال های 1387 تا 1391 به دانشکده ی دندان پزشکی شیراز مراجعه کرده و دارای 554 دندان آسیب دیده بودند، مورد بررسی قرار گرفت. متغیرهای مورد بررسی شامل سن، جنس، نوع دندان صدمه دیده، علت صدمه، مکان صدمه، نوع صدمه و فاصله بین وقوع ضربه و زمان مراجعه بودند. نتایج به صورت میانگین، فراوانی و درصد بیان شدند، از آزمون های آماری Kruskull Wallis و Mann-Whitney در نرم افزار آماری SPSS نسخه ی 16 جهت مقایسه انواع صدمات دندانی بر اساس اطلاعات دموگرافیک استفاده شد (05/0 = α).
افراد مذکر 9/65 درصد و مونث 1/34 درصد از بیماران را تشکیل دادند. میانگین سنی بیماران 17 سال محاسبه گردید. تعداد دندان های تروماتیزه در هر بیمار بیش از 1 دندان و بیش ترین فراوانی مربوط به ثنایای میانی (4/64 درصد) بود. شایع ترین اتیولوژی آسیب های دندانی، زمین خوردن (7/33 درصد)، تصادفات رانندگی (2/25 درصد) و بیش ترین نوع آسیب Complicated crown fracture (2/20 درصد) محاسبه شد. 9/64 درصد بیماران در کم تر از یک ماه پس از وقوع ضربه به دانشکده ی دندان پزشکی شیراز مراجعه نمودند. در مقایسه فراوانی و میانگین سنی نوع صدمات دندانی به تفکیک جنس اختلاف آماری معنی دار دیده نشد (05/0 < p value).
بر اساس نتایج مطالعه ی حاضر، شایع ترین عامل اتیولوژیک صدمات دندانی زمین خوردن (8/33 درصد) می باشد و پس از آن تصادفات رانندگی (2/25 درصد) در درجه دوم قرار دارد و بیش ترین آسیب در خیابان (9/44 درصد) رخ داده است.