بررسی عوامل تسهیل کننده و بازدارنده یادگیری مهارت های عملی از دیدگاه دانشجویان سال سوم به بعد رشته های توانبخشی

این مطالعه با هدف تعیین عوامل تسهیل کننده و بازدارنده یادگیری مهارت های عملی از دیدگاه دانشجویان سال سوم به بعد رشته های توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان انجام شد.
این مطالعه توصیفی از نوع مقطعی می باشد که کلیه دانشجویان سال سوم به بعد رشته های ارتوپدی فنی، فیزیوتراپی، گفتاردرمانی و کاردرمانی جهت ورود به مطالعه انتخاب شدند و پرسش نامه محقق ساخته که حاوی 62 سوال در خصوص عوامل تسهیل کننده و بازدارنده موثر بر یادگیری مهارت های عملی بود استفاده گردید. سوالات به 8 حیطه تقسیم و بر مبنای مقیاس لیکرت و از کاملا موافقم= 5 تا کاملا مخالفم = 1 امتیازبندی گردید. داده ها در نرم افزار spss توسط آزمون های توصیفی و تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
100 دانشجوی سال سوم به بعد با میانگین سنی 8/.± 2/22 سال مورد مطالعه قرار گرفتند. در حیطه عوامل تسهیل کننده آموزش مهارت های عملی، دانشجویان بیشترین موافقت (انتخاب گزینه کاملا موافقم و موافقم) را با حیطه ویژگی های تسهیل کننده مربیان (85%) و ارتباط بین مربی و دانشجو (85%) بیان نمودند. در حیطه عوامل بازدارنده، دانشجویان بیشترین موافقت را با حیطه امکانات ضعیف موجود بیمارستانی و دانشگاهی (76%) بیان نمودند.
مهم ترین حیطه تسهیل کننده آموزش بالینی از دیدگاه دانشجویان، ویژگی ها و معیارهای خوب مربیان بود. لذا برنامه ریزی در جهت بکارگیری اساتید مجرب و آموزش های مداوم مربیان کم تجربه توصیه می گردد. مهم ترین حیطه بازدارنده آموزش بالینی، عدم امکانات لازم در بخش ها و کلینیک ها بود. در نتیجه چنان چه کمبود امکانات و تجهیزات لازم در محیط بالینی را با یک برنامه ریزی مناسب جبران نماییم در کارآمد کردن دانشجویان تاثیر بسزایی خواهد داشت.