بررسی مفهوم هژمونی؛ با تاکید بر هژمون گرایی آمریکا

واژه هژمونی بیشتر با نام آنتونیو گرامشی مانوس است. فرض مقدماتی مفهوم هژمونی، رضایت اکثریت است که جهت گیری آن را قدرت تعیین می کند. البته این رضایت یا توافق همواره صلح آمیز نیست و شاید زور و اجبار فیزیکی را با انگیزه های فکری، اخلاقی و فرهنگی در هم آمیزد. در وضعیت هژمونی قدرت حاکم نه تنها می بایست دارای قدرت اقتصادی و سیاسی باشد، بلکه از نظر فرهنگی و اخلاقی نیز باید دارای سلطه و سیطره باشد. هژمونی راه میانه دو وضعیت امپراطوری جهانی و آنارشی نسبی است، که در آن فقط یک قدرت وجود دارد و آن قدر قوی است که می تواند قواعد بازی را وضع کند و مراقب اجرای آن ها در اکثر موارد باشد. در طول تاریخ نظام جهانی، سه دولت هلند، بریتانیا و ایالات متحده آمریکا به وضعیت هژمونی دست یافته اند. با فروپاشی شوروی و به دنبال پایان تعارض های ایدئولوژیک در صحنه جهانی، طراحان سیاست خارجی آمریکا با این ایده که این کشور در وضعیت هژمونی قرار گرفته است، ضرورت تعریف دوباره نقش این کشور در قلمرو بین المللی را مطرح کردند.