تاثیر سولفید هیدروژن سدیم بر اختلالات نورولوژیکی رفتاری ناشی از ایسکمی مغزی- موضعی در موش صحرایی نر

ایسکمی مغزی سومین علت مرگ و میر و دومین علت معلولیت های نورولوژیکی بعد از بیماری آلزایمر در جهان است. NaHS که در سیستم های بیولوژیک تولید سولفید هیدروژن (H2S) می کند، باعث کاهش آسیب پس از ایسکمی در بافت های مختلف می شود. مطالعات قبلی نشان داده اند H2S آثار محافظتی در برابر آسیب ناشی از ایسکمی قلب ایفا می کند. علاوه بر این H2S آثار محفاظتی بر سلول های هیپوکامپ موش و تورن های ناحیه قشر مخ دز محیط کشت دارد. لذا این مطالعه با هدف تعیین آثار حفاظتی NaHS بر آسیب های ناشی از ایسکمی مغزی- موضعی انجام گرفت.

ایسکمی مغزی - موضعی با مسدود کردن شریان میانی مغز به مدت یک ساعت و سپس برقراری مجدد جریان خون توسط روش فیلامنت به مدت 23 ساعت ایجاد شد. اثر تزریق داخل صفاقی NaHS (با دوز 1 و 5 میلی گرم) در شروع ایسکمی بر اختلالات نورولوژیکی رفتاری و ادم مغزی بررسی گردید.

تجویز داخل صفاقی NaHS با دوزهای 1 و 5 در شروع ایسکمی به طور معناداری (10/0±81 و 15/0± 35/78) باعث کاهش ادم مغزی نسبت به گروه ایسکمی شد (01/0P<). NaHS با دوزهای 1 و 5 میلی گرم اثر معناداری بر اختلالات نورولوژیکی حرکتی نداشت (05/0P>).

یافته های این تحقیق نشان داد NaHS با کاهش ادم مغزی اثر محافظتی در مدل تجربی ایسکمی مغزی-موضعی در موش صحرایی نر ایفا می کند.