بررسی تاثیر مواجهه با محل رویداد آسیب زا در کاهش علائم PTSD ناشی از جنگ

هدف این پژوهش بررسی تاثیر نوع خاصی از مواجهه، به صورت رویارویی حضوری با محل وقوع رویداد استرس زا، بر روی علائم PTSD ناشی از جنگ می باشد.
این مطالعه از نوع مداخله ای و به صورت اندازه گیری پیش آزمون- پس آزمون می باشد. تعداد نمونه ها در این پژوهش 25 نفر می باشد که به صورت تمام شماری از بین بیماران دارای تشخیص PTSD ناشی از جنگ، مراجعه کننده به بیمارستان روانپزشکی نیایش، کمیسیون های پزشکی بنیاد جانبازان و یک مطب روانپزشکی در سال 1391-1390، انتخاب شدند. نوع مداخله در این پژوهش از نوع مواجهه و به صورت بازدید از محلی بود که رویداد آسیب زای ایجاد کننده PTSD در آن اتفاق افتاده بود. فهرست (PTSD (PCL قبل از مواجهه، 2 هفته و 3 ماه بعد از آن توسط شرکت کنندگان در پژوهش تکمیل گردید و سپس با استفاده از آزمون آماری t وابسته یا زوجی این 3 اندازه گیری به عنوان قبل، بعد و نیز پی گیری 3 ماه بعد از مواجهه مورد مقایسه قرار گرفته و با نرم افزارSPSS تجزیه و تحلیل گردید.
در بررسی تاثیر این نوع مواجهه بر روی علائم کلی PTSD، اختلاف میانگین نمرات قبل، دو هفته و 3 ماه بعد از مواجهه معنادار(0.05 >P) و به ترتیب 3.45- و4.41– بوده است. اختلاف نمرات میانگین زیر مقیاس های علائم تجربه مجدد و بیش برانگیختگی در قبل، دو هفته و 3 ماه بعد از مواجهه نیزمعنادار بوده است(05. 0 >P). ولی اختلاف میانگین نمرات علائم اجتناب و کرختی معنادار نبود (0.05< P).
بحث: مواجهه حضوری با محل وقوع رویداد آسیب زا در جنگ، سبب کاهش علائم کلی اختلال PTSD و نیز علائم تجربه مجدد و بیش برانگیختگی در افرادی می شود که به دلیل حضور در جنگ مبتلا به PTSD شده اند.