رابطه اعتماد به رهبری با عملکرد ورزشی در منتخبی از رشته های ورزش قهرمانی (ژیمناستیک، شیرجه و ووشو)

بسیاری از روابط فردی در موقعیت های ورزشی شکل می گیرد (1). رابطه بین ورزشکار و مربی یکی از این ارتباطات است که به لحاظ مدت زمان و شدت روابطی مرسوم بین رهبر و پیرو قلمداد می شود. در چنین محیطی، مولفه کلیدی در تعیین اثربخشی رهبری اعتماد زیردستان به رهبر است (2). بنابراین اهداف پژوهش حاضر تعیین ارتباط اعتماد ورزشکار به مربی با عملکرد و شناسایی سهم مقدمات و پیامدهای اعتماد در ارتقای عملکرد ورزشی بوده است. الگوی نظری پیشنهاد شد که در آن ویژگی و رفتارهای مربی مقدمات، و تعهد، همکاری، مخاطره پذیری و عملکرد پیامدهای اعتماد معرفی شدند. گرایش به اعتماد و شهرت عوامل تعدیل کننده فرض شدند. قهرمانان ژیمناستیک، شیرجه و ووشو جامعه آماری در دسترس را تشکیل دادند (142n=). ابزار تحقیق بسته پرسش نامه ای مشتمل بر پنج بخش بود. برای هنجاریابی پرسش نامه ها از تحلیل عامل و جهت تحلیل داده ها از رگرسیون و تحلیل مسیر استفاده شد. یافته ها نشان داد در نیمه اول الگو، مقدمات اعتماد به مربی، یعنی ویژگی ها و رفتارهای مشهود مربی، پیش بین های معناداری برای اعتماد ورزشکار به مربی محسوب می شوند و گرایش به اعتماد ورزشکار عامل تعدیل کننده رابطه بین ویژگی های مربی و اعتماد ورزشکار است. ازطرفی در نیمه دوم الگو، تعهد به مربی، تمایل به همکاری با مربی و مخاطره پذیری ورزشکار، به عنوان پیامدهای اعتماد به مربی، پیش بین های معناداری برای عملکرد مشهود ورزشکار هستند. اعتماد به مربی به طور غیرمستقیم و به واسطه تعهد و تمایل به همکاری با مربی، با عملکرد مشهود ورزشکار در ارتباط است. هیچ گونه ارتباط معناداری بین اعتماد به مربی و پیامدهای حاصل از آن با عملکرد واقعی ورزشکار مشاهده نشد.