بررسی مقطعی آسیب باز تاندون های فلکسور و اکستانسور مچ و انگشتان دست در طول یک سال و اهمیت آن

پیش آسیب باز تاندون های فلکسور و اکستانسور در دست و ساعد بیماران بسیار شایع می باشد اما تشخیص و درمان آن در کشورمان نواقصی دارد. بررسی این ضایعات قدم اول در خاتمه دادن به این مشکل می باشد.
در یک مطالعه گذشته نگر، 852 بیمار که با تشخیص آسیب باز تاندون فلکسور و/یا اکستانسور مچ و/یا انگشتان در طی یک سال در یک مرکز درمانی شیراز عمل جراحی شده بودند، مورد بررسی قرار گرفتند.
مردان 30-16 سال بیشترین مراجعان بودند و شایع ترین آسیب بریدگی با شیشه بود. ضایعات تاندون های فلکسور در منطقه 4 و ضایعات تاندون های اکستانسور در منطقه 5 شایع تر بود. 6.22% بیماران صدمه عصبی عروقی همراه داشتند. شایع ترین عصب آسیب دیده عصب دیژیتال و پس از آن عصب اولنار بود. در 1/6% بیماران یکی از شریان های رادیال یا اولنار آسیب دیده بود.
معاینه دقیق عصب ها و به خصوص عصب دیژیتال که معمولا ممکن است فراموش شود، اهمیت دارد. تعداد بسیار زیاد ضایعات تاندونی تنها در یک بیمارستان کشور از یک طرف و احتمال عدم تشخیص این ضایعات توسط همکاران غیرارتوپد از طرف دیگر حاکی از آن است که بایستی به روند فعلی تشخیص و درمان این ضایعات خاتمه داده شود.