یافته های آسیب شناسی و بالینی در بیماران مبتلا به پولیپوز سینونازال با و بدون انحراف تیغه ی بینی

پولیپوز سینونازال، بیماری مزمن مخاط بینی و سینوس های پارانازال است که ثانویه به التهاب مزمن ایجاد می شود. انحراف تیغه ی بینی، اختلال شایع آناتومیکی است که می تواند در ایجاد التهاب مزمن سینوس ها و پولیپوز بینی نقش داشته باشد. در این مطالعه به بررسی ارتباط این اختلال با یافته های آسیب شناسی، بالینی و بیماری های زمینه ای در بیماران مبتلا به پولیپوز سینونازال پرداخته شد.

این مطالعه از نوع بررسی بیماران (Case Series) می باشد. 122 بیمار مبتلا به پولیپوز سینونازال مورد بررسی قرار گرفتند. بیماران به 2 گروه بدون انحراف تیغه ی بینی و دارای انحراف تیغه ی بینی تقسیم شدند و پرونده های پزشکی آنان به دقت مورد بررسی قرار گرفت. نمونه های بافتی بیماران نیز مورد بررسی های دقیق آسیب شناسی قرار گرفتند.

74 نفر (6/60 درصد) بدون انحراف تیغه ی بینی و 48 نفر (3/39 درصد) دارای انحراف تیغه ی بینی بودند. در این 2 گروه، تراکم سلول های التهابی، شدت ادم، فیبروز و وضعیت اپیتلیوم تنفسی تفاوتی با یکدیگر نداشت. بروز خرخر شبانه با وجود انحراف تیغه ی بینی ارتباط معنی داری داشت (03/0P=)، ولی بروز سایر علایم بالینی ارتباط معنی داری را نشان نداد. یافته های رادیولوژیک دو گروه ارتباط معناداری را با وجود یا عدم وجود انحراف تیغه ی بینی نشان ندادند. نسبت افراد حساس به آسپیرین در گروه بدون انحراف بینی، بیشتر بود (02/0=P) و ابتلا به آسم ریوی و آلرژی با وجود یا عدم وجود انحراف تیغه ی بینی رابطه ی معنا داری را نشان نداد.

بر اساس نتایج این مطالعه، انحراف تیغه ی میانی بینی، یافته های آسیب شناسی مبتلایان به پولیپوز سینونازال را تغییر نداد، با مناطق درگیر پولیپوز ارتباطی نداشت و باعث بروز اختلال در تنفس شبانگاهی شد. به نظر می رسد این اختلال آناتومیکی بتواند احتمال ابتلا به پولیپوز سینونازال را افزایش دهد اما نقش تعیین کننده ای در نحوه ی وقوع فرآیندهای التهابی و علایم بالینی ندارد.