روانکاوی فرزند کشی در دنیای اسطوره های یونانی

از نظر میرچا الیاده، تاریخ شناس مذاهب، اسطوره ها داستانی مقدس را روایت می کنند که در زمانی بی زمان به وقوع پیوسته اند و می توانند بیانگر چگونگی پیدایش رفتارهای آدمی، آداب و سنن و اعتقادات اقوام مختلف باشند. ازدیدگاه روانکاوان، اسطوره های هر قوم بیانگر حالات و خواسته های(ضمیر) ناخودآگاه جمعی آن قوم می باشند. هرچند زمینه ی مطالعه ی این دو گروه متفاوت است، در آنچه که به بررسی اسطوره ها مربوط می شود به نظر می رسد که دیدگاه این محققان مکمل یکدیگر است. به همین دلیل است که ورود اساطیر به دنیای ادبیات هر ملت و همچنین پایداری آن ها طی قرون مختلف حائز اهمیت فراوانی است. در واقع، حضور کهن الگوهای اسطوره ای در ادبیات یک ملت از یک سو گویای چگونگی پیدایش رفتارهای خاص آن و از سوی دیگر بیانگرحضور مداوم ناخودآگاه جمعی و خواسته های اوست.
فرزندکشی گونه ای از این رفتارها و یا نمونه ای از این سنن خاص محسوب می شود که از ابتدای ظهور هستی در داستان های اسطوره ای به تصویر کشیده شده است. در این مقاله سعی برآن داشته ایم تا با استفاده از روش روانکاوی به بررسی ماهیت این پدیده و علل پیدایش آن در شش داستان اسطوره ای بپردازیم. از آنجایی که پدیده ی فرزند کشی ناشی از تنش در روابط خانوادگیست که در نهایت به مرگ فرزند منجر می شود، مطالعه ی این داستان ها به دو بخش تقسیم می شود: پدرفرزندکش و مادرفرزندکش.