بررسی ارتباط ناامنی غذایی با ابتلا به سندرم متابولیک در زنان

ناامنی غذایی به صورت دسترسی محدود به غذای کافی در همه اوقات برای یک زندگی فعال و سالم تعریف می شود. سندرم متابولیک یا سندرم مقاومت به انسولین مجموعه ای از عوامل خطر قلبی شامل اختلال در لیپیدهای خون، عدم تحمل گلوکز، چاقی شکمی و پرفشاری خون می باشد. مطالعات اخیر بیانگر شیوع گسترده ناامنی غذایی و سندرم متابولیک در مناطق مختلف ایران است. تاکنون مطالعه ای برای بررسی رابطه ناامنی غذایی و سندرم متابولیک در ایران انجام نشده است، لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط ناامنی غذایی با ابتلا به سندرم متابولیک در زنان انجام شد.
در این مطالعه 130 زن 30 تا 60 ساله مبتلا به سندرم متابولیک به عنوان مورد مراجعه کننده به درمانگاه های دانشگاه علوم پزشکی شیراز و 130 زن غیرمبتلا مراجعه کننده به همان درمانگاه ها به عنوان شاهد انتخاب شدند. بررسی ناامنی غذایی با پرسش نامه وضعیت امنیت غذایی خانوار سازمان کشاورزی ایالات متحده آمریکا (USDA) انجام و سندرم متابولیک بر اساس معیار هیات درمانی بزرگسالان 3 (ATP III) تعریف شد.
میزان شیوع ناامنی غذایی در گروه مورد 2/69% و در گروه شاهد 4/45% بود(001/0>P). بعد از آنالیز رگرسیون لجستیک چند متغیره، ناامنی غذایی با سندرم متابولیک به طور مستقل مرتبط بود (نسبت شانس 2/3 و فاصله اطمینان 95%: 9/1تا 6/5) (05/0P<).
ناامنی غذایی یکی از عوامل خطر برای سندرم متابولیک است. لذا برنامه ریزان باید به کاهش ناامنی غذایی در جامعه به ویژه زنان از طریق بهبود وضعیت اقتصادی و اصلاح الگوهای غذایی خانوار توجه داشته باشند.