بررسی ارتباط هیپرناترمی نوزادان با نحوه شیردهی مادر در نوزادان بستری شده در بیمارستان قائم (عج) مشهد

کاهش شدید دریافت شیر مادر طی روزهای اول زندگی منجر به کاهش وزن، نارسائی کلیه و هیپرناترمی می گردد. مطالعه حاضر به بررسی ارتباط هیپرناترمی نوزادان با نحوه شیردهی مادر می پردازد.

این مطالعه مقطعی- توصیفی از سال 1384-1390 بر روی670 نفر از نوزادان مراجعه کننده به درمانگاه و بخش نوزادان بیمارستان قائم (عج) مشهد، پس از کسب رضایت والدین انجام شد. ابتدا شرح حال کاملی از مادر و نوزاد در زمینه مشکلات بارداری و زایمان، نحوه شیردهی و اولین زمان شروع شیردهی با استفاده از پرسشنامه اخذ گردید. سپس نوزادان براساس میزان سدیم خون، به 2 گروه ایزوناترمی و هیپرناترمی (سدیم ≥mg/dl 150) تقسیم شدند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های تی مستقل و کای-دو و نرم افزار SPSS (نسخه 5/11) انجام شد. سطح p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد.

براساس یافته های مطالعه حاضر، میانگین سنی (911/0=p)، نمره آپگار (192/0=p)، زمان اولین شیردهی (081/0=p) و طول مدت شیردهی (108/0=p) در دو گروه ایزوناترمی و هیپرناترمی تفاوت آماری معنی داری نداشت. اما وزن هنگام بستری (021/0=p)، تعداد دفعات شیردهی (001/0>p)، وضعیت شیردهی مادر (001/0>p)، رفلکس جاری شدن شیر در پستان مادر (001/0>p)، نوع تغذیه (001/0>p)، پرشدگی پستان بعد از زایمان و بعد از شیردهی (001/0>p)، نرم شدگی پستان بعد از شیردهی (001/0>p)، دفعات ادرار (001/0>p)، دفعات مدفوع (001/0>p) و طول مدت بستری شدن مادر در بیمارستان (007/0=p) بین دو گروه تفاوت معنی داری داشت.

کنترل وزن نوزاد، دفعات شیردهی، وضعیت شیردهی، تغییرات پستان در شیردهی و دفعات ادرار و مدفوع ممکن است در تشخیص زودرس کاهش دریافت شیر و کنترل عوارض ناشی از آن موثر باشد.