بررسی مقایسه ای میزان جذب فلز سنگین کروم در ماهی فلس دار کپور معمولی (Cyprinus carpio) و بدون فلس گربه ماهی راه راه (Pangasius hypophthalmus)

این مطالعه با هدف بررسی مقایسه ای میزان جذب فلز سنگین کروم در ماهی فلس دار کپور معمولی (Cyprinus carpio) و بدون فلس گربه ماهی راه راه (Pangasius hypophthalmus) در بافت های کبد، پوست، آبشش، عضله و فلس انجام شد. ابتدا غلظت کشنده ((LC50-96 h و ضریب سمیت برای هر گونه ماهی تعیین گردید. سپس ماهیان در تیمارهای جداگانه برای هر فلز (با سه تکرار) در معرض 10% غلظت کشنده فلزات سنگین به مدت 15 روز قرار گرفتند. از بافت های مورد آزمایش نمونه های ماهیان در روزهای 7 و 15 نمونه برداری شد و پس از آماده سازی و هضم شیمیایی، مقدار کروم در هر بافت به وسیله دستگاه جذب اتمی (مدل ترمو) مورد بررسی و سنجش قرار گرفت. نتایج بدست آمده برای انباشتگی هر سه فلز سنگین در بافت ها، اختلافات معنی داری (05/0P <) را بین گروه های شاهد و تیمارها و نیز میان کپور معمولی و گربه ماهی راه راه نشان داد. در ماهی کپور معمولی تجمع کروم به شکل آبشش > کبد > پوست > فلس > عضله، و در گربه ماهی به شکل کبد > عضله > پوست > آبشش بود. موجودی نهایی کل کروم در بافت های گربه ماهی 65/3 برابرکپور (بدون احتساب فلس)، و انباشتگی نهایی کروم در عضله گربه ماهی 15/16 برابر عضله کپور بود. نتایج این پژوهش نشان می دهند که پوست فلس دار ماهی کپور معمولی با جذب قابل ملاحظه فلزات سنگین و کمترین انباشتگی آنها در عضلات نسبت به پوست بدون فلس گربه ماهی راه راه، لایه حفاظتی موثری را در برابر مواد شیمیایی زیست محیطی فراهم می کند و می تواند مصرف ماهی فلس دار را از این جنبه توجیه نماید.