بررسی و مقایسه آزمون های ارزیابی پارامترهای دوام بتن درحاشیه خلیج فارس

از جمله مسائل مهم در طراحی سازه های جدید و ارزیابی سازه های بتنی موجود، انجام آزمون های کنترلی معیار های دوام حین و پس از ساخت بتن، در جهت ایجاد توسعه پایدار و حفظ آن در منطقه می باشد که در این مقاله بر روی 216 آزمونه از 6 طرح اختلاط با نسبت های مختلف آب به سیمان و پوزولان هایی مانند خاکستر بادی و میکروسیلیس، برخی از آزمون های دوام بتن مقایسه شده است. بر طبق نتایج تحلیلی به دست آمده از پراکندگی داده های آزمون ها و نیز براساس ملاحظات اجرایی، آزمون نفوذ آب در بتن روشی مطمئن برای رد کیفیت بتن نمی باشد. همچنین در دسترس نبودن تجهیزات و گران بودن آزمون نفوذ تسریع شده یون کلرید، باعث شده علیرغم استفاده گسترده در خارج از کشور، عملا در پروژه های بتنی جنوب کشور به ندرت استفاده شود. در این میان، روش جذب آب موئینه به دلیل سرعت بالا، سهولت، ارزان بودن و همچنین تکرار پذیری خوب به نظر می رسد، می تواند به عنوان یکی از معیارهای کنترل پایایی بتن در این مناطق پیشنهاد گردد، که البته این امر خود مستلزم تحقیقات بیشتر می باشد.