بررسی اثر سرترالین بر افسردگی و کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به سکته مغزی

سکته مغزی سندرمی است که با شروع اختلال نورولوژیک به مدت حداقل 24 ساعت مشخص می گردد. مشکلات خلقی و به خصوص افسردگی از شایع ترین بیماری هایی است که در افراد دچار سکته مغزی بروز می کند. هدف اصلی این مطالعه عبارت است از بررسی تاثیر سرترالین در این بیماران در کاهش میزان ناتوانی جسمی و روانی ناشی از بیماری..
مطالعه حاضر از نوع کارآزمایی بالینی راندوم شده با 67 بیمار دچار سکته مغزی به مدت پیگیری نه ماه طولی با بررسی های هر سه ماه یک بار در بیمارستان رازی تبریز می باشد که از پرسشنامه دموگرافیک، پرسشنامه کیفیت زندگی ناتینگهام و افسردگی بک جهت سنجش متغیرهای مطالعه استفاده شد و داده ها با آماره های t- Test، Mann withny، آزمون ضریب همبستگی پیرسون در SPSS 19 تحلیل شدند.
نتایج به دست آمده نشان داد که با مصرف سرترالین میزان افسردگی در گروه مداخله کاهش یافته و کیفیت زندگی در این افراد افزایش یافته است و مصرف سرترالین در طول 9 ماه از عود افسردگی پیشگیری نموده است. داده ها نشان دادند که همکاری در ویزیت مراجعات بعدی، همکاری در توان بخشی و بروز سکته مجدد در مورد دو گروه معنی دار نبوده و بین مصرف سرترالین و افزایش کیفیت زندگی همبستگی مثبت وجود دارد.
نتایج نشان داد که استفاده از سرترالین در بیماران دچار سکته مغزی علاوه بر تاثیر مستقیم در کاهش بروز و شدت افسردگی در بهبود کیفیت زندگی این بیماران نیز موثر است.