بررسی کارایی نانولوله کربنی تک جداره اصلاح شده با عامل ال-سیستئین در حذف فلز جیوه از محیط های آبی

جیوه یک فلز سنگین به شدت سمی است که باعث صدمات عصب شناختی غیرقابل برگشت به انسان می شود. مواجهه بیش از حد با جیوه سبب بروز بیماری هایی نظیر رعشه، از دست دادن حس، کاهش بینایی و شنوایی یا رشد می شود. سازمان جهانی بهداشت حداکثر میزان جذب جیوه را 3/0 میلی گرم در هفته و حداکثر غلظت قابل قبول جیوه در آب را 1 میکروگرم بر لیتر توصیه کرده است. هدف از این تحقیق حذف یا کاهش جیوه از محیط آبی با نانولوله کربنی اصلاح شده با سیستئین می باشد.
در این مطالعه نانولوله کربنی تک جداره به عنوان جاذب استفاده شد. متغیرهای مورد مطالعه pH محلول، زمان ماند، غلظت جیوه و جرم نانولوله کربنی می باشد. کلیه آزمایشات به روش استاندارد انجام شد. حجم نمونه به روش باکس بنکن تعیین گردید.
نتایج تحقیق نشان داد که راندمان جاذب در جذب آلاینده باافزایش زمان ماند، کاهش غلظت جیوه و افزایش pH افزایش می یابد. بیش ترین و کم ترین مقدار جذب برای نانولوله کربنی به ترتیب 95 و 22 درصد می باشد. راندمان جذب در زمان 120 دقیقه بیش ترین مقدار بود. آزمون آنالیز واریانس داده های آزمایش نشان داد که مدل پاسخ سطحی به لحاظ آماری برای نانو لوله کربنی با شرایط خطی رابطه معنی داری دارد.
بر اساس آنالیز آزمایشات مشخص گردید که نانو لوله کربنی تک جداره اصلاح شده با ال- سیستئن یک جاذب خوب برای حذف جیوه از محیط آبی می باشد.