مقایسه اثر تمرین های کششی استاتیک و ویبریشن بر شاخص های ثبات پاسچرال در زنان سالم

تمرین های کششی با تحریک گیرنده های حس عمقی و افزایش انعطاف پذیری بافت ها و ویبریشن نیز با تحریک گیرنده های حس عمقی می توانند در بهبود ثبات پاسچرال نقش مهمی داشته باشند. مطالعه حاضر به منظور مقایسه تاثیر تمرین های کششی استاتیک با ویبریشن بر شاخص های ثبات پاسچرال در زنان سالم انجام شد.
این کارآزمایی بالینی در سال 1390 در دانشگاه علوم پزشکی زاهدان انجام شد. چهل و پنج دانشجوی دختر سالم از طریق نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در 3 گروه مساوی قرار گرفتند. گروه اول به مدت 4 هفته، هر هفته 5 روز و هر روز به مدت 20 دقیقه تمرین های کششی استاتیک 5 ثانیه ای دریافت کردند. برای گروه دوم ویبریشن با فشار متوسط، فرکانس بالا و سرعت 2500 دور در دقیقه به مدت 20 دقیقه با همان دوز استفاده شد. برای گروه کنترل مداخله انجام نشد. شاخص های ثبات کلی، قدامی- خلفی و جانبی با سیستم تعادلی بایودکس Biodex System SD 950-304 مدل Sw45-30D-E6N (New York، United States of America، Biodex Medical System، Inc) در وضعیت های مختلف قبل و بعد از مداخله اندازه گیری شد. از آزمون های آماری t زوجی و آنالیز واریانس یک طرفه برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد.
در گروه کشش استاتیک شاخص ثبات کلی در وضعیت ایستاده روی پای راست با چشمان باز از 44/0±08/5 به 44/0±98/4 (027/0=p) و شاخص ثبات جانبی در وضعیت ایستاده روی دو پا با چشمان بسته از 36/0±90/1 به 32/0±75/1 (006/0=p) کاهش یافتند. در گروه ویبریشن کلیه شاخص های تعادلی کاهش داشتند (001/0>P). اختلافی بین سه گروه از نظر کلیه متغیرهای مطالعه قبل و بعد از مداخله مشاهده نشد (05/0

نتیجه گیری

نتایج مطالعه نشان داد که ویبریشن در اکثریت وضعیت های مورد مطالعه سبب افزایش ثبات پاسچرال می شود.