ارزیابی تنوع ژنتیکی ماهی حلوا سفید (Pampus argenteus) در خلیج فارس و دریای عمان با استفاده از نشانگرهای ریزماهواره

امروزه نگرانی های زیادی در استفاده از ذخایر دریایی در جهان وجود دارد به طوری که تنوع زیستی دریایی در اثر فعالیت های صید و صیادی تحت فشار شدید می باشد. در این میان مطالعات اکولوژی مولکولی می تواند راه حلی مهم برای تعیین خصوصیات ژنتیکی و همچنین انتخاب ژن مطلوب و یا ترکیب ژن های با ارزش در گونه های تجاری باشد. شناخت منابع و ذخایر دریایی در مدیریت و حفاظت گونه ها از اهمیت بالایی برخوردار است. زیرا این مساله اولین پیش نیاز برای حفظ سازگاری جمعیت ها تحت شرایط محیطی و در حال تغییر است. ماهی حلوا سفید از گونه های با ارزش شیلاتی و اقتصادی در آبهای جنوبی ایران محسوب می شود. بنابر این، به منظور حفظ و حراست این گونه با ارزش دریایی، ارزیابی ذخایر ژنتیکی این گونه ضروری به نظر می رسد. در مطالعه حاضر، ساختار ژنتیک جمعیت ماهی حلواسفید در سواحل خلیج فارس و دریای عمان، با استفاده از نشانگرهای ریزماهواره مطالعه شد. تعداد 144 قطعه ماهی حلوا سفید صید شده از 5 منطقه (استان های سیستان و بلوچستان، هرمزگان، بوشهر و خوزستان) در طول سواحل شمالی خلیج فارس و دریای عمان مورد بررسی قرار گرفت. نتایج به دست آمده از Fst (040/0) و Rst(129/0) تمایز ژنتیکی پایینی را در مناطق نشان داد. همچنین، بر اساس تجزیه واریانس مولکولی، تنها 4 درصد تنوع مشاهده شده مربوط به بین جمعیت ها می باشد. نتایج نشان داد که جمعیت های مورد بررسی از غنای آللی و تنوع ژنتیکی قابل قبولی برخوردارند و همچنین استفاده از جایگاه های ریزماهواره می تواند اطلاعات کاملی از ذخائر ژنتیکی گونه مذکور ارائه کند.