بررسی ضایعات پری آپیکال توسط رادیوگرافی دیجیتال، سونوگرافی و کالر داپلر (مطالعه توصیفی)

سونوگرافی و کالرداپلر در کنار رادیوگرافی برای تشخیص ضایعات پری آپیکال معرفی شده اند. این تحقیق با هدف بررسی همخوانی اطلاعات به دست آمده از ضایعات پری آپیکال در رادیوگرافی دیجیتال، سونوگرافی و کالر داپلر انجام شد.
در این مطالعه توصیفی که به روش مقطعی انجام شد، بیمارانی که در مدت یک سال به بخش اندودونتیکس دانشکده دندانپزشکی آزاد تهران مراجعه کرده و دارای ضایعه در ریشه دندان های قدامی فک بالا یا پایین بودند بررسی شدند. رادیوگرافی تهیه و ابعاد و بوردرهای ضایعه بررسی شد. همین شاخص ها به علاوه اکوژنیسیتی و Vascularity ضایعه نیز توسط سونوگرافی و کالر داپلر بررسی گردید. یافته های سه روش با آزمون مک نمار، Paired t testو Wilcoxon signed ranks test مورد قضاوت آماری قرار گرفت و میزان همبستگی مقادیر ابعاد در دو روش با آزمون اسپیرمن مشخص شد.
رادیوگرافی در 20 ضایعه و سونوگرافی در 15 ضایعه قادر به اندازه گیری ابعاد بودند. بین دو تکنیک همخوانی در مشاهده بوردر ضایعات وجود نداشت (508/0P<). بین دو روش در اندازه ابعاد مزیودیستالی و فوقانی تحتانی ضایعات همخوانی وجود نداشت (به ترتیب 165/0P= و 228/0P=). اندازه ضایعات درهر دو بعد در رادیوگرافی بزرگتراز سونوگرافی واختلاف از لحاظ آماری معنی دار بود (005/0P= و 041/0P=). سونوگرافی و کالر داپلر قادر به توصیف ضایعات بودند.
در سونوگرافی ابعاد ضایعات کوچک تر از رادیوگرافی مشاهده می شود و سونوگرافی در بسیاری از موارد قادر به نمایش ضایعات نیست. سونوگرافی به همراه کالرداپلر می تواند به عنوان ابزار کمکی در تشخیص نوع ضایعه در کنار رادیوگرافی مفید باشد.