جریان شناسی تصوف در سده های نخستین

مهم ترین مطالعات در زمینه ی هر علمی، مطالعه ی جریان شناسی آن علم است. به وسیله ی جریان شناسی است که نحوه ی شکل گیری ، مراحل گوناگون و تطورات متفاوت هر علم، مشخص گردیده و فراز و نشیب، سقوط و صعود آن نمایان می گردد. تصوف بخش مهمی از زبان و ادب فارسی را به خود اختصاص داده است، به گونه ای که بدون بررسی و تحلیل آن، شناخت و بررسی زبان و ادب به ویژه در حوزه ی عرفان، ناقص خواهد بود. مطالعه ی جریان شناسی تصوف، اگر نه موضوعی کاملا نو، اما موضوعی است که یا کمتر بدان پرداخته شده یا بدین شیوه بررسی نشده است. لذا این مقاله با این ضرورت ، بدین مهم پرداخته است تا این شاخصه ی مهم زبان و ادب، با تحلیل جریان شناختی به ویژه در سده های نخستین، به خوبی تبیین گردد .