بررسی نقاب و سایه ی یونگ در غزلیات سنایی

کندوکاوهای یونگ، روانشناس اتریشی، در قلمرو روان آدمی و یافته های وی در زمینه ی اساطیر، دستمایه ی بسیاری از پژوهندگان در بررسی آثار ادبی قرار گرفته است. یونگ به خاطر توجه عمیقی که به انسان در شبکه‌ی روابط اجتماعی و تاریخی اش داشت، ساختار روان آدمی را در حوزه ی حیات اجتماعی و در عرصه ی تاریخ مورد بررسی و مطالعه ی دقیق قرار داد و در نتیجه، بر دانش اسطوره شناسی و روان شناسی، تاثیر قابل ملاحظه ای بر جای گذاشت. او با وضع نظریه ی « ناخودآگاه جمعی » و ایجاد «نقد کهن الگویی»، افق های تازه ای از چگونگی بررسی و نقد متون ادبی را پیش چشم محققان گشود. در پژوهش حاضر، مجموعه ی غزلیات سنایی با این نگرش مورد بررسی قرار گرفت و در چهار چوب دو کهن الگوی «نقاب و سایه»ی یونگ ارزیابی شد و چگونگی تبلور هریک از این کهن الگو ها در این تحقیق مشخص گردید.