بررسی محدودیت های حضور زنان در فضاهای عمومی شهری (مطالعه موردی: شهر شاهین شهر)

فضاهای عمومی مهم ترین بخش شهرها را تشکیل می دهند. این فضاها، مکانهایی هستند که بیشترین برخوردها و کنشهای متقابل میان افراد در آنها به وقوع می پیوندد و شامل تمامی بخش هایی از شهرند که مردم به آنها دسترسی فیزیکی و بصری دارند.
استفاده و مناسب بودن فضاهای عمومی، موضوع مهمی است که باید در هر مطالعه ای که زندگی روزمره ی زنان و مردان را مد نظر قرار می دهد، مورد توجه قرار گیرد. محدودیت های تاثیرگذار بر حضور زنان در فضاهای شهری دامنه ی وسیعی از محدودیت های کالبدی – اجتماعی را در برمی گیرد. هدف از این مقاله بررسی محدودیت های حضور زنان در فضاهای عمومی شهر شاهین شهر می باشد. این پژوهش از لحاظ ماهیت و روش مبتنی بر رویکرد توصیفی- تحلیلی و براساس هدف از نوع کاربردی است. روش تحقیق ترکیبی از نوع میدانی و کتابخانه ای و تکنیک جمع آوری داده ها پرسشنامه ی محقق ساخته است. ضریب آلفای کرونباخ 876/0، بزرگتر از 7/0 است پس این پرسشنامه از اعتبار و پایایی برخوردار می باشد. جامعه ی آماری شامل زنان بالای 15 سال شهر شاهین شهر می باشد و برای برآورد حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران، تعداد 330 نفر انتخاب شده اند.
با توجه به نتایج به دست آمده می توان گفت بین ویژگی های فردی و برخی از عوامل ایجاد محدودیت در فضاهای عمومی شهر شاهین شهر ارتباط معنا داری وجود دارد.