مقایسه دو روش جراحی لاپاراسکوپی و لاپاراتومی در درمان توده های خوش خیم تخمدان

توده های آدنکس، یکی از بیماری های شایع زنان در سنین باروری است. اغلب این توده ها خوش خیم بوده و در صورتی که توده بزرگ بوده یا علامت دار باشد، نیاز به جراحی دارد که برای جراحی آن از دو روش لاپاراسکوپی و لاپاراتومی استفاده می شود. مطالعه حاضر با هدف بررسی و مقایسه دو روش جراحی لاپاراسکوپی و لاپاراتومی در درمان توده های خوش خیم تخمدان انجام شد.
این مطالعه کوهورت تاریخی بر روی 50 زن مبتلا به توده خوش خیم تخمدان که تحت سیستکتومی به روش لاپاراسکوپی و 50 زن مبتلا به توده خوش خیم تخمدان که تحت سیستکتومی به روش لاپاراتومی طی سال های 89-1385 توسط یک جراح زنان در این بیمارستان قرار گرفته بودند، انجام شد. با استفاده از پرونده بیمارستانی بیماران، اطلاعات مورد نیاز به طور جداگانه برای هر بیمار در چک لیست تهیه شده ثبت گردید. سپس با استفاده از پرونده های مطب جراح، چک لیستی از نظر بازگشت مجدد توده و انجام عمل مجدد همان نوع توده تخمدانی در طی حداقل 2 سال پس از جراحی اولیه، تکمیل شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 16) و آزمون های کولموگروف- اسمیرنوف، تی، من ویتینی، کای اسکوئر و فیشر مورد انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد.
میانگین تعداد روزهای بستری پس از عمل جراحی (001/0>p) و میانگین تعداد دوز داروی ضد درد مصرفی پس از عمل جراحی (001/0=p) در گروه لاپاراسکوپی به طور معناداری کمتر از گروه لاپاراتومی بود. دو گروه لاپاراسکوپی و لاپاراتومی از نظر مدت زمان عمل جراحی (079/0=p)، میزان نیاز به تزریق خون در حین عمل جراحی (117/0=p)، عوارض پس از عمل جراحی شامل میزان بروز تهوع و استفراغ (372/0=p) و تب در 24 ساعت اول پس از عمل جراحی (678/0=p) و همچنین از نظر وجود شواهد سونوگرافیک بازگشت توده (445/0=p) و یا انجام عمل جراحی مجدد در طی 2 سال (392/0=p) تفاوت معناداری نداشتند.
روش لاپاراسکوپی در درمان ضایعات خوش خیم تخمدان، روش مناسب و موثری به نظر می رسد. مزایای بالقوه این روش، کاهش تعداد روزهای بستری در بیمارستان، کاهش درد و به دنبال آن کاهش تعداد دوز ضد درد مصرف شده در بخش پس از عمل جراحی می باشد.