رام کردن زن سرکش: نقد فرهنگی بر شیوه های سرکوب صدای زن در دوره رنسانس

مقاله حاضر تلاشی است برای تحلیل تفکر رنسانس درباره زن و شیوه های رایج آن دوره در سرکوب صدای زنانه، آنگونه که در نمایشنامه رام کردن زن سرکش اثر ویلیام شکسپیر نمود یافته است. بررسی شرایط فرهنگی حاکم بر دوره رنسانس نشان می دهد که یکی از ویژگی های این دوره تاریخی، هراس و وحشت مرد از صدای زن است. این هراس، که ریشه در روایت های اساطیری، ادبی و مذهبی غرب دارد، در آثار ادبی این دوره به وضوح نمود یافته است. در این مقاله با بررسی نمایشنامه رام کردن زن سرکش، تلاش کرده ایم چگونگی سرکوب زن را در این دوره آشکار کرده و نشان دهیم که چگونه شکسپیر با برجسته سازی گفتمان های مردانگی و زنانگی و تناقضات موجود در آن ها در اوایل دوره مدرن، که دوره گذار در تفکر و فرهنگ غرب است، تلاش مرد رنسانس را به باد انتقاد گرفته است. برای تبیین بحث به شیوه ماتریالیزم فرهنگی از متون گوناگون تاریخی و تعدادی از پوسترهای معاصر استفاده کرده ایم.