بررسی ارتباط گرایش به نگرش تفکر انتقادی و رضایت شغلی تیم سلامت استان خراسان شمالی در سال 1389

تفکر انتقادی به معنای ارزشیابی یا قضاوت درباره درستی یا نادرستی چیزی است. که ماهیت ارزشیابی دارد و رضایت شغلی یک احساس مثبت یا مطبوع است که پیامد ارزیابی شغلی یا تجربه فرد است پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه گرایش به تفکر انتقادی و رضایت شغلی انجام شده است. این مطالعه یک پژوهش توصیفی و مقطعی است که بر روی یک نمونه 271 نفر از کارکنان تیم سلامت استان خراسان شمالی (پزشک، ماما، بهورز) که به صورت خوشه ای، طبقه ای و تصادفی ساده انتخاب شدند انجام شده است. داده ها به صورت میدانی و با استفاده از پرسشنامه استاندارد گرایش به تفکر انتقادی کالیفرنیا و پرسشنامه رضایت شغلی گردآوری شده است. برای تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS و شاخص های آماری فراوانی، درصد، میانگین، انحراف معیار و همچنین آزمون همبستگی پیرسون استفاده شده است. میانگین کل رضایت شغلی (20.32±72.16) و میانگین کل تفکر انتقادی (22.02±293.76) و ارتباط بین این دو شاخص 0.12=r بوده است. بین رضایت شغلی و زیرگروه های تفکر انتقادی مشتمل بر حقیقت جویی (r=0.037)، انتقاد پذیری (r=0.079)، قدرت تجزیه و تحلیل (r=0.197)، اعتماد به نفس (r=-.504)، قدرت سازماندهی اطلاعات (r=-0.022)، جستجوگری (r=0.002) و رشد یافتگی (r=0.079) با رضایت شغلی ارتباط وجود داشت که در هیچ کدام از موارد به جز اعتماد به نفس معنی دار نبود(p<0.05). پایین بودن میانگین امتیاز گرایش به تفکر انتقادی نشان می دهد که باید اقداماتی برای افزایش مهارت های مختلف گرایش به تفکر انتقادی در تیم سلامت صورت گیرد. عدم وجود ارتباط بین میانگین کل رضایت شغلی و گرایش به تفکر انتقادی می تواند ناشی از پایین بودن نمرات در هر دو گروه باشد.