توانایی استدلال اخلاقی دانشجویان کارشناسی ارشد پرستاری دانشگاه های علوم پزشکی شهر تهران در مواجهه با معضلات اخلاقی حرفه ای

بر طبق شواهد در بسیاری از کشورها، پرستاران حتی با مدارج تحصیلی بالا در مورد مباحث اخلاقی توانایی ابراز عقیده نداشته یا به نحوی کنار گذاشته می شوند. این مطالعه به منظور تعیین توانایی استدلال اخلاقی دانشجویان کارشناسی ارشد پرستاری و عوامل موثر بر آن صورت گرفت.
این مطالعه به روش توصیفی همبستگی روی 236 دانشجوی کارشناسی ارشد پرستاری در دانشگاه های علوم پزشکی تهران در سال 1391 انجام شد. نمونه ها با روش سرشماری انتخاب شدند. از پرسشنامه تعیین سطح توانایی استدلال اخلاقی که بر مبنای تئوری Kohlberg طراحی شده استفاده گردید.
در این مطالعه، 27 دانشجو (3/11 درصد) در سطح پیش عرفی، 68 دانشجو (7/28 درصد) در سطح عرفی، 112 دانشجو (8/47 درصد) در سطح و 29 (1/12 درصد) در سطح ملاحظات بالینی قرار داشتند. همچنین بین سابقه کار با سطح توانایی استدلال اخلاقی دانشجویان رابطه آماری معنی دار معکوسی وجود داشت.
نتایج این مطالعه نشان داد اگرچه حدود نیمی از دانشجویان در سطح پس عرفی قرار دارند، ولی هنوز تعداد قابل توجهی از آنان در سطوح پایین تر توانایی استدلال اخلاقی هستند. این امر نشان دهنده لزوم توجه بیشتر مسوولین برنامه ریزی دروس پرستاری به پرورش توانایی استدلال اخلاقی دانشجویان پرستاری است.