فرکانس متیلاسیون ژن P15 و بیان آن در بیماران مبتلا به لوسمی میلوئید حاد

در بدخیمی های خونی، افزایش متیلاسیون در پروموتر ژن های سرکوبگر تومور به عنوان یکی از رخدادهای شایع در مسیر اپی ژنتیک گزارش شده است که قابل بازگشت می باشد. هدف از این مطالعه ارزیابی، میزان بسامد متیلاسیون پروموتر ژن P15 در بیماران مبتلا به لوسمی میلوئید حاد و بررسی ارتباط متیلاسیون پروموتر ژن P15 با بیان آن بود.
در یک مطالعه مقطعی، بیماران مراجعه کننده به مرکز خون و انکولوژی بیمارستان شریعتی، در دو بازده زمانی چهار ماهه، بعد از تایید بیماری لوسمی میلوئیدی حاد وارد مطالعه شدند. متیلاسیون پروموتر ژن P15 در 59 بیمار مبتلا به لوسمی میلوئیدی حاد با روش بررسی منحنی ذوب مورد مطالعه قرار گرفت و میزان بیان این ژن با روش Real Time PCR و به روش محاسباتی ∆∆ CT انجام شد. یافته ها توسط آزمون های کای دو و دقیق فیشر و نرم افزار 18 SPSS تجزیه و تحلیل شدند.
7/40% (24 از 59) بیماران وارد مطالعه شده افزایش متیلاسیون پروموتر ژن P15 را نشان دادند. بدون در نظر گرفتن الگوی متیلاسیون، 9/92% از کل جمعیت بیماران کاهش بیان این ژن را نشان دادند. 9/90% از بیمارانی که متیلاسیون در ژن P15 خود داشتند(22 از 24) و 5/88% (31 از 35) از بیمارانی که متیلاسیون در ژن P15 نداشتند، کاهش بیان در ژن P15 را نشان دادند.
تغییرات اپی ژنتیک رخ داده در ژن های تنظیم گر و یا ژن های القا کننده بیان در تنظیم بیان ژن P15 نقش داشته و علاوه بر آن دیگر مکانیسم های اپی ژنتیک مانند تغییرات هیستونی در تنظیم بیان نیز دخالت دارند.