بررسی جایگاه زن دراشعار اجتماعی صلاح عبدالصبور

زن، یکی از موضوعات مهم شعری شاعران عرب بوده است که از دوران جاهلی تا عصر حاضر، در سروده های آن ها خود نمایی می کند. بنا به اعتقاد اکثر ناقدان قدیم و جدید سرایندگان شعر کهن به این عنصر مهم در جامعه با نگاهی سطحی نگریسته اند، اما شاعران معاصر با نگاهی نو و متفاوت با دید گذشتگان به موضوع زن پرداخته اند. یکی از این شاعران صلاح عبد الصبور است که در موضوعات گوناگون از این نام برای بیان ایده ها و دغدغه های شخصی و اندیشه های سیاسی، اجتماعی و عرفانی خود سود جسته است. این گفتار بر آن است تا جایگاه زن را در شعر صلاح عبدالصبور دریابد. از این رو با روش تحلیلی توصیفی اشعار این شاعر را بررسی کرده و دریافته است که سروده های صلاح عبد الصبور در برگیرنده توصیف ویژگی های جسمانی زن نیست بلکه زن معمولا نماد مضامین و مفاهیمی است که شاعر برای بیان اندیشه های خود از آن مدد می جوید. زن عنصری نجات دهنده، حیات بخش، سازنده و پرورش دهنده است که به نوعی مفهوم حاصلخیزی و بالندگی را یادآوری می کند که از تعابیر اسطوره ای زن در دیگر فرهنگ ها و تمدن های گذشته است.