اثر عدم قطعیت در ترکیب سیال گاز میعانی بر شعاع توده انباشت میعانات اطراف چاه در یک مخزن لایه ای در جنوب کشور(پارس جنوبی)

عدم قطعیت در ترکیب سیال یکی از چالش های همیشگی در مخازن گاز میعانی است. گاه دیده شده است که از یک چاه تکمیل شده در یک مخزن گاز میعانی چندین نمونه مختلف با ترکیب اجزای متفاوت در یک زمان مشخص گرفته شده است که تا حدودی با یکدیگر تفاوت دارند. این مساله موجب به چالش کشیدن محاسبات مختلف مهندسی مخازن و در نهایت تولید می گردد. در این پژوهش با استفاده از یک مدل سیال پایه که برگرفته از داده های میدان گازی پارس جنوبی است، اثرات خطای ناشی از اختلاف در اجزای سنگین سیال گاز میعانی 1 (در محدوده ی تغییرات 25%) بر محاسبات مربوط به پیش بینی شعاع توده ی میعانات اطراف چاه، بهره دهی چاه، ضریب بازیافت نهایی و آنالیز داده های چاه آزمایی مورد بررسی قرار گرفته است. برای آنالیز داده های چاه آزمایی از یک آزمایش شبیه سازی شده ی افت فشار2 استفاده گردید که تحلیل این آزمایش از طریق کدنویسی و با محاسبه ی تابع شبه فشار به روش تحلیلی 3- ناحیه ای 3 انجام گرفت و نتایج حاصل با یکدیگر مقایسه گردید. نتایج حاصل نشان می دهد که اختلاف در شعاع توده ی انباشت میعانات برای نمونه سیالات مختلف(در محدودهی تغیرات 25% اجزای سنگین سیال) اندک بوده و بهره دهی چاه و ضریب بازیافت نهایی را به مقدار کمی تحت تاثیر قرار میدهد. تحلیل داده های چاه آزمایی نیز بیانگر این مطلب است که در محدوده ی تغییرات اجزای سنگین سیال مخزن گازی پارس جنوبی (25%)، عدم قطعیت در ترکیب سیال بر نتایج حاصل از آنالیز چاه آزمایی تاثیر بسیار ناچیزی دارد.