مطالعه تجربی هماهنگی بین سازمانی (مورد مشاهده: سازمان های مرتبط با کار و اشتغال در ایران)

هماهنگی بین سازمانی بخش مهمی از برنامه ریزی است چرا که بیشتر برنامه ریزی ها شامل سازمان های در تعامل چندگانه است. سرمایه گذاری و اشتغال چالش های چندبعدی و چندمقطعی در نظر گرفته می شود که مدیریت آن ها نیاز به همکاری بین بخشی و بین سازمانی دارد. هدف از پژوهش حاضر، بررسی وضعیت هماهنگی سازمانی میان سازمان های مرتبط با سرمایه گذاری و اشتغال در ایران است. نمونه آماری شامل 030 نفر از متخصصان سرمایه گذاری و مدیران سازمان های مرتبط با اشتغال و سرمایه گذاری در ایران است. ابزار جمع آوری اطلاعات مربوط به پرسشنامه 1 بوده است. اطلاعات جمع آوری شده مربوط به / متشکل از پرسش های استاندارد با سطح قابلیت اطمینان از 73 متغیرها، با مدل رگرسیون تحلیل مسیر و آزمون تی استیودنت و فریدمن بررسی شد. یافته های پژوهش نشان می دهد شش متغیر مورد مطالعه به طور مستقیم و غیرمستقیم بر هماهنگی بین سازمانی تاثیر دارد. بنابراین، اعتماد متقابل 1(، منافع متقابل / 1(، هدف گرایی) 93 / 0/00 (بیشترین اثر مستقیم را دارد. دیگر متغیرها مانند سهولت ارتباط متقابل) 97 (1(به ترتیب اثرگذار در نظر گرفته شده است. متغیر فرهنگ سازمانی سازگار هیچ تاثیر مستقیمی بر / و تفکر گروهی) 0 موضوع هماهنگی بین سازمانی ندارد، در حالی که هر شش متغیر به طور غیرمستقیم بر هماهنگی سازمانی تاثیر دارند. در نهایت، بر اساس این نتایج، پیشنهاداهایی به مدیران و مسئولان، جهت بهبود هماهنگی بین سازمانی میان سازمان های مرتبط با سرمایه گذاری و اشتغال در ایران ارائه شده است.