تاثیر ستریزین بر کاهش علایم بالینی و تعداد ماست سل های مخاط معده در بیماران سوء هاضمه عملکردی

سوء هاضمه عملکردی یکی از شایع ترین بیماری های گوارشی بوده، اتلاف وقت و هزینه بسیاری برای بیماران و سیستم بهداشتی به دنبال دارد. افزایش بعضی از سلولهای التهابی مانند ماست سل ها وائوزینوفیل ها در مخاط دستگاه گوارش این بیماران دیده می شود.
در یک مطالعه مداخله ای از نوع قبل و بعد (before/after) بر روی بیماران با سوء هاضمه عملکردی مقاوم به درمان با داروهای مهار کننده پمپ پروتون انجام گردید، اثر ترکیب دارویی ستریزین و رانیتیدین به مدت 6 هفته در علایم بالینی و تعداد ماست سل ها در مخاط معده مورد بررسی قرار گرفت.
در مجموع 31 بیمار در مطالعه شرکت کردند. شدت علائم اولیه در 12 نفر از بیماران شدید و در 19 نفر از بیماران خیلی شدید بود که به صورت معنی داری بعد از درمان کاهش یافت. تنها 3 نفر از بیماران مورد مطالعه چندان از درمان راضی نبودند. میانگین تعداد ماست سل ها در مخاط معده قبل از درمان 81 / 29 ± 25 / 47 و بعد از درمان 63 / 10 ± 74 / 8 عدد بود (p<0.001) که به معنی 15 / 19 ± 79 / 80 درصد کاهش در تعداد ماست سل ها می باشد. 25 نفر) 6/ 80 %(از بیماران مورد مطالعه مبتلا به سندرم ناراحتی بعد از غذا و 13 نفر) 9/ 41 %(از بیماران مورد مطالعه مبتلا به سندرم درد اپی گاستر بودند. در 10 نفر از بیماران بدنبال درمان علایم جدید ایجاد شد که شامل خواب زیاد در 7 نفر و پرخوری، بی حالی و خشکی دهان هر کدام در یک بیمار بود.
درمان با سیتریزین و رانیتیدین در بیماران با سوء هاضمه عملکردی با کاهش معنی داری در شدت علایم و تعداد ماست سل ها در مخاط معده همراه می باشد و از میزان بالای رضایت مندی در بین بیماران مورد مطالعه بر خوردار است.