مقایسه میزان جذب اتوگرافت غضروفی به دو شکل خرد شده بدون پوشش و خرد شده پوشیده در فاشیا، در خرگوش

استفاده از گرافت غضروفی خرد شده در سال های اخیر در جراحی رینوپلاستی مورد توجه جراحان پلاستیک قرار گرفته است. بسیاری از نویسندگان برای جلوگیری از پخش شدن غضروف خرد شده و شکل گیری بهتر گرافت توصیه به استفاده از پوشش های مختلف مثل فاشیای تمپورال، آلودرم یا سرجی سل برای پوشش گرافت غضروف خرد شده کرده اند. هدف از این مطالعه مقایسه میزان جذب و قابلیت حیات غضروف اتوگرافت در دو گروه گرافت غضروفی خردشده بدون پوشش وگروه غضروف خرد شده پیچیده در فاشیا می باشد.
در این مطالعه از 15خرگوش نر سفید نژاد نیوزلندی با وزن تقریبی 2000 تا 2500 گرم و سن 12 تا 16 هفته استفاده شد. ما از غضروف خرد شده گوش خرگوش به صورت اتوگرافت استفاده کردیم. یکی از نمونه ها را با فاشیا لاتای خرگوش پوشاندیم و دو پاکه زیر جلدی در پشت خرگوش در دو طرف ستون فقرات کمری ایجاد کردیم. پس از توزین دقیق نمونه ها در پاکه سمت راست گرافت پیچیده در فاشیا و در پاکه چپ گرافت بدون پوشش را کاشتیم. پس از 12 هفته نمونه ها خارج گردیده و با دقت توزین شدند و عکس برداری انجام شد. نمونه ها رنگ آمیزی هماتوکسیلین ائوزین شدند و تحت بررسی هیستولوژیک قرار گرفتند.
میزان جذب غضروف در گروه گرافت غضروفی خرد شده پیچیده در فاشیا بیشتر از گروه گرافت غضروفی خرد شده بدون پوشش بود (P-value)