پوزیشن مناسب اندام های فوقانی در رادیوگرافی لاترال اسپاین

جهت رادیو گرافی لاترال اسپاین، پوزیشن های متعددی تعریف شده است، گرچه پوزیشن کلاویکال در حال حاضر به عنوان متد استاندارد در رادیوگرافی لاترال اسپاین در اکثر مراکز رادیولوژی استفاده می شود، ولی هنوز بعضی مراکز بطور سنتی از پوزیشن °90 استفاده می کنند. هدف این مطالعه مقایسه تاثیر دو پوزیشن فوق الذکر در تعیین میزان لوردوز یا کیفوز، میزان اختلال بالانس ساژیتال و نیز وضوح مهره ها می باشد.
در این مطالعه ارزیابی تشخیصی (Diagnostic Evaluation)، تعداد50 بیمار با اختلالات متفاوت ستون فقرات جهت گرفتن رادیوگرافی لاترال اسپاین در دو وضعیت مورد مطالعه قرار گرفتند: پوزیشن کلاویکول و پوزیشن °90. معیارهای اندازه گیری شده در هر دو متد عبارت بودند از: کیفوزتوراسیک، لوردوزلومبار، بالانس ساژیتال گلوبال، وضوح مهره های T2، T12 و دیسک S1 - L5. رادیوگرافی ها توسط دو فلوی جراحی اسپاین تفسیر شدند. جهت آنالیز آماری از t-test و تست wilcoxon استفاده شد.
وضوح ابعاد مهره T2 در پوزیشن °90 به طور واضح بهتر از پوزیشن کلاویکول بود (امتیاز 23 در مقابل 16). وضوح تصویر مهره T12 در پوزیشن کلاویکول بهتر بود (5/8 در مقابل11). وضوح دیسک L5- S1 در دو پوزیشن با هم تفاوت قابل توجهی ندارد (امتیاز 1/10 در مقابل 8/10). متوسط کیفوز توراسیک (°35 در مقابل °38) و لوردوزلومبار (هر دو °24) در هر دو متد اختلاف محسوسی ندارند. یافته ارزشمند اختلال در بالانس ساژیتال به سمت انتریور و مثبت در پوزیشن °90 می باشد.
جهت تعیین بالانس ساژیتال اسپاین در نمای لاترال، پوزیشن کلاویکول از دقت بیشتری نسبت به پوزیشن °90 برخوردار است، بطوری که پوزیشن کلاویکول به وضوح ابعاد مهره ها را نشان می دهد و توانایی آن در اندازه گیری انحنای کیفوز یا لوردوز تفاوت محسوسی با پوزیشن °90 ندارد.