ارتباط بین پارامترهای آنتروپومتریکی منتخب با تعادل ایستا، نیمه پویا و پویا در سطوح دشواری متفاوت در زنان غیرورزشکار اکتومورف و اندومورف

یکی از فاکتورهای بسیار مهم در تعادل، شاخص های آنتروپومتریک نظیر قد، وزن، محیط و پهنای اندام ها و چربی های زیرجلدی می باشد. هدف از پژوهش حاضر، بررسی ارتباط بین پارامترهای آنتروپومتریکی منتخب با تعادل ایستا، نیمه پویا و پویا در سطوح دشواری متفاوت سنجش آن در زنان غیرورزشکار اکتومورف و اندومورف بود.

به این منظور 25 زن اکتومورف با میانگین و انحراف استاندارد سنی: 51/1±00/26 سال، قد: 14/1±9/166 سانتی متر و وزن: 27/3±99/46 کیلوگرم و 25 زن آندومورف با میانگین و انحراف استاندارد سنی: 13/2±32/27 سال، قد: 37/6±13/161 سانتی متر و وزن: 46/8±28/58 کیلوگرم که از سلامت عمومی برخوردار بودند، به طور داوطلبانه به عنوان آزمودنی در این پژوهش نیمه تجربی شرکت کردند. اندازه های آنتروپومتریک نظیر قد و وزن و تعادل برای هر نمونه جداگانه محاسبه شد. از آمار توصیفی برای محاسبه میانگین و انحراف استاندارد داده ها و از آمار استنباطی روش ضریب همبستگی پیرسون، جهت بررسی ارتباط بین پارامترهای آنتروپومتریک منتخب و انواع تعادل استفاده شد.

تیپ بدنی بر نوع و نیز وجود یا عدم وجود همبستگی بین تعادل افراد با پارامترهای آنتروپومتریک تاثیر گذار است.

با توجه به روش هایی که در این تحقیق برای افزایش دشواری تکلیف حرکتی به کار گرفته شد، می توان گفت در هر دو تیپ بدنیا اکتومورف و اندومورف، هنگامی که سطح اتکای فرد خیلی محدود شود یعنی از مساحت کف هر دو پای فرد به مساحت پنجه پای غیربرتر برسد، دیگر ارتباطی بین تعادل ایستای افراد و پارامترهای آنتروپومتریکی (مورد استفاده در این تحقیق) وجود نخواهد داشت.