الگوهای بالینی یووییت در بیماران ارجاعی شهر اصفهان

بررسی الگوهای بالینی و سبب شناسی یووییت در شهر اصفهان.
روش پژوهش: در این مطالعه توصیفی، 2016 بیمار مبتلا به یووییت ارجاع شده به درمانگاه چشم پزشکی بیمارستان فیض اصفهان در فاصله زمانی 13 سال (آذر 1391-1378) از نظر سن، جنس، ویژگی های بالینی، آناتومیک و سبب شناختی مورد بررسی قرار گرفتند.
نسبت بیماران زن به مرد در جمعیت مورد مطالعه 1.2 به 1و میانگین سنی بیماران 33.76 سال بود. یووییت قدامی شایع ترین نوع آناتومیک با شیوع 42.9 درصد و پس از آن به ترتیب یووییت خلفی (21.42 درصد)، میانی (19.3 درصد) و پان یووییت (16.31 درصد) قرار داشتند. شایع ترین علل در انواع آناتومیکی در یووییت قدامی علل ناشناخته (50 درصد) و بیماری فوکس هتروکرومیک ایریدوسیکلیت FHI)) (32.8 درصد)؛ در یووییت خلفی توکسوپلاسموزیس (90.5 درصد)، در یووییت میانی علل ناشناخته (81.5 درصد) و در پان یووییت بیماری بهجت (48.3 درصد) و علل ناشناخته (ایدیوپاتیک) (32.2 درصد) بودند. در 43.89 درصد موارد از کل بیماران، علت یووییت ناشناخته (ایدیوپاتیک) بود. از علل شناخته شده، توکسوپلاسموزیس (نوع مادرزادی) شایع ترین عامل ایجادکننده یووییت در این بیماران بوده و پس از آن بیماری بهجت و بیماری فوکس قرار داشتند. در 15.62 درصد موارد، بیماری زمینه ای سیستمیک مشاهده گردید که شایع ترین بیماری سیستمیک غیرعفونی بیماری بهجت و شایع ترین بیماری سیستمیک عفونی، توکسوپلاسموزیس بود. در مجموع عوامل غیرعفونی سهم بیش تری (76.5 درصد) را در سبب شناسی یووییت نسبت به عوامل عفونی به خود اختصاص دادند. سیر یووییت در 49.6 درصد مزمن و در 87.5 درصد موارد نوع یووییت، غیرگرانولوماتوز بود.
الگوی بالینی و سبب شناسی در اصفهان تفاوت های بارزی با سایر مناطق دارد. برای مثال یووییت ناشی از توکسوپلاسما، بهجت و فوکس شیوع بیش تری دارد. عوامل محیطی، ژنتیکی و جغرافیایی ممکن است در این زمینه موثر باشند.