رابطه سبک های دلبستگی و تاکتیک های حل تعارض در زنان متاهل

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه سبک های دلبستگی و روش های حل تعارض در بین زنان متاهل است. روش پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی و جامعه آماری کلیه دانشجویان زن متاهل دانشگاه های دولتی شهر تهران هستند که به صورت تصادفی ساده، سه دانشگاه، تهران، شهید بهشتی و الزهرا(س) انتخاب شدند، در هر دانشگاه، دانشجویان به طور مساوی از هر یک از چهار گروه آموزشی فنی، علوم انسانی، علوم پایه و هنر، به روش در دسترس انتخاب شدند. حجم گروه نمونه شامل 210 دانشجوی متاهل زن می باشد. ابزارهای اندازه گیری شامل:1)پرسشنامه تجارب شخص در روابط صمیمانه (که به ارزیابی سبک های دلبستگی می پردازد، والر، فرالی و برنان).
2)پرسشنامه شیوه های حل تعارض (آرکر، دیسای و سالتزمن) می باشد.
داده ها با استفاده از ضریب همبستگی و رگرسیون گام به گام از طریق نرم افزار spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج حاصل از تحلیل داده ها نشان می دهد بین شیوه های حل تعارض با سبک های دلبستگی ایمن و اضطرابی رابطه معناداری وجود دارد. این رابطه در مورد سبک دلبستگی ایمن و شیوه مذاکره (درجهت مثبت) و بین سبک دلبستگی ایمن و شیوه خشونت روانی (در جهت منفی) در سطح 01/0< P قوی تر بود. همچنین سبک دلبستگی اضطرابی با شیوه های حمله جسمانی و خشونت روانی (درجهت مثبت) و با شیوه مذاکره (در جهت منفی)، رابطه معناداری دارد. همچنین براساس نتایج تحلیل رگرسیون، سبک دلبستگی ایمن، بهترین پیش بینی کننده برای شیوه مذاکره و خشونت روانی است. سبک دلبستگی اضطرابی توان تبیین شیوه مذاکره را نیز دارد.